استراتیجیات توزیع الدخل بناء على الروایات المرویة من حیاة الامام علی (ع) مقارنة بالنظام الراسمالی

توزیع‏‏درآمد به معنی تقسیم ثروت‏ها و اموال، بین افراد جامعه و بخش‏های‏مختلف اقتصادی است که سیاست‏گذاری در نحوه اجرای آن از جمله دغدغه‏های اغلب حکومت‏ها ذکر می‏شود. یکی از نظام‏های‏اقتصادی جهان‏معاصر، نظام‏سرمایه‏داری است که بر اساس فردگرایی، آزادی و مالکیت‏خصوصی بنا شده است. مهم‏ترین عناصر توزیع‏درآمد در این نظام، عامل‏طبیعی، مالکیت‏خصوصی و بازار آزاد تعریف شده است. بر این اساس منافع‏شخصی، بیشتر از عدالت‏اجتماعی و توزیع‏عادلانه اهمیت دارد. بحران‏های بوجود آمده در این نظام، همانند بحران 1929م و 2008م در آمریکا گویای آن است که این نظام، نمی‏تواند همه طبقات‏اجتماعی را در مسئله توزیع‏درآمدها لحاظ نماید. از طرفی، مطالعه سیاست‏های توزیع‏درآمد در حکومت امیرالمومنین(ع) گویای کارایی راهبردهای امام در حوزه توزیع‏عادلانه درآمد برای همه طبقات‏اجتماعی با پیوست اخلاقی و انسانی است که حکومت‏های‏دینی معاصر از جمله ایران می‏تواند به عنوان راه‏گشایی در موضوع توزیع‏درآمد عادلانه از آن استفاده کند. این مقاله سعی کرده با تبیین اصول و اهداف نظام‏سرمایه‏داری، و اصول، اهداف و معیارهای توزیعی امام‏(ع)، راهبردهای‏امام(ع) در توزیع‏عادلانه‏درآمد را بررسی کند. یافته‏ها نشان می‏دهد هدف نظام‏سرمایه‏داری در توزیع‏درآمد، حداکثر نمودن بازده سود است، ولی راهبرد امام(ع) با توجه به سیره و کلام آن حضرت(ع)، علاوه بر برقراری عدالت اجتماعی، ترویج فرهنگ‏ایثار و مواسات در بین مردم است. امیرالمومنین(ع) جهت رسیدن به این هدف دو راهبرد اساسی را اتخاذ نمود؛ اولی؛ همیاری و تکافل‏عمومی که ضمن فرهنگ‏سازی همیاری، نظارت بر حوزه کسب‏و‏کار و بازار صورت می‏گرفت. دومی؛ تامین رفاه ‏اجتماعی و رساندن مردم به حد کفاف بود که با سامان‏دهی مالیات و مدیریت آن و سرمایه‏گذاری‏های دولتی انجام می‏شد.