دراسة تحلیلیة حول الاستعارات المفاهیمیة عن الحیاة بعد الموت فی نهج البلاغة

نهج‌البلاغه مجموعه‌ای از اساسی‌ترین مباحث و معارف اسلامی و یکی از زیباترین متون مقدس و منشور انسان‌سازی و به عنوان منبعی متقن در معرفت دین شامل گفتار و پاره‌گفتارهای علی (ع) است که در قالب بهترین الفاظ و به صورتی هنرمندانه بیان شده، و توجه بسیاری از ادیبان و شاعران و نویسندگان از جمله ناصیف یازجی را به خود جلب می‌نماید. مقاله حاضر به بررسی تاثیر نهج‌البلاغه بر اشعار حکمی ناصیف یازجی می‌پردازد. یازجی یکی از شعرای نامدار معاصر عرب و یکی از دو پیشرو اصلی جنبش ادبی عرب که با بهره‌گیری از نهج‌البلاغه تولیدات بدیعی در جهان سخن داشته است. علی‌رغم گرایش وی به دین مسیحیت از جمله شاعرانی است که از مفاهیم والای نهج‌البلاغه شناخت کاملی داشت و از مضامین آن استفاده فراوان می‌نماید. پژوهش حاضر به روش تحلیلی-توصیفی و با استخراج شواهد از نهج‌البلاغه و دیوان یازجی و سپس تحلیل میان آن‌ها انجام شده است. نتایج حاصله نشان می‌دهد هسته اصلی اشعار حکمی این شاعر، نهج‌البلاغه بوده، و از آبشخور زلال آن بهره‌ها گرفته است. در نتیجه دیوان یازجی دربردارنده مسائل اخلاقی، موعظه، نصیحت و پند و اندرز است. بیشترین سطح تاثیرپذیری یازجی از سخنان امام علی (ع) در نهج‌البلاغه به این شکل است که وی محتوای سخنان امام را گرفته و در اشعار خود بازآفرینی می‌کند.