طرق التحری فی مصداقیة نهج‏البلاغة فی وحدة القیاس

نهج ‏البلاغه یکی از کتب حدیثی شیعه است که از آغاز تالیف تاکنون مورد توجه اندیشمندان اسلامی قرار داشته است. با این همه، به خاطر برخی شبهه‌افکنی‏های مخالفان و نیز بعضی کاستی‏های سندی و متنی با تشکیک در انتساب مواجه گردیده است. پژوهش حاضر کوشیده است تا با تبیین روش‏های اعتبارسنجی که بر پایه سه محورِ سند، منبع و متن استوار است، انتساب نهج‏البلاغه به امیرالمومنین(ع) را ارزیابی نماید. برای این منظور، با رویکردی انتقادی روش‏های پیشین را بررسی و در خلال ارزیابی آنها به ارائه رهیافت‏هایی نوین پرداخته است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‏دهد که بازیابی اَسناد نهج‏البلاغه، مصدر‏شناسی، مولف‏شناسی، سبک‏شناسی و علوّ مضمون، پنج روشی است که در کنار هم، اعتبار نهج‏البلاغه را اثبات و بر درستی انتساب آن به امیرالمومنین(ع) صحّه می‏گذارند. در این میان، دو روش بازیابی اسناد نهج‏البلاغه و سبک‏شناسی نهج‏البلاغه، کارکرد اعتبارشناسانه بیشتری داشته و محدودیت آنها در احراز اعتبار نهج‏البلاغه کمتر است.