تدخل الحکومة فی وضع اللوائح ومراقبة السوق من منظور نهج‌البلاغة

یکی از مباحث مهم در حوزه‌ی اقتصاد، بحث دخالت دولت در مقررات‌گذاری و نظارت بر بازار است که با دو دیدگاه عمده جواز و منع همراه است. دیدگاه نفع عمومی، در حالت شکست بازار به‌واسطه عواملی همچون انحصار، این دخالت را توجیه کرده و دولت را موظف به مداخله می‌کند. در متون فقهی ذیل عناوین «احتکار» و «تسعیر» بحث مداخله دولت در بازار مطرح‌شده است و فقها به‌تبع از روایات وارده در این خصوص و علی‌رغم داشتن نظرات متفاوت در خصوص جواز دولت در قیمت‌گذاری، در حالت شکست بازار و عدم کارایی آن، عمومًا قائل به جواز مداخله دولت هستند. این مقاله می‌کوشد تا با رویکرد میان‌رشته‌ای بین دو حوزه معرفتی اقتصاد و فقه، موضوع موردبحث را از منظر نهج‌البلاغه به‌عنوان یک منبع روایی معتبر موردبررسی قرار داده و نشان دهد که در صورت شکست بازار، حضرت علی علیه‌السلام جهت تحقق نفع عمومی در بستر عدالت توازنی، دولت را مکلف به مقررات گذاری و نظارت بر بازار می‌نماید.