بررسی عوامل رفتاری و محیطی موثر بر جذب سرمایه‌گذار خطرپذیر جهت سرمایه‌گذاری در شرکت‌های دانش‌بنیان (مطالعه موردی: صنعت بیوتکنولوژی ایران)

شرکت های دانش‌بنیان، امروزه به‌عنوان یکی از عوامل محرکه رشد و توسعه اقتصادی کشورها شناخته‌شده‌اند. این شرکت‌ها نیز همانند سایر کسب‌وکارها، برای اجرای طرح های خود، نیاز به منابع مالی دارند. ریسک بالای فعالیت این شرکت ها موجب شده، تمایل تامین‌کنندگان سرمایه به ارائه تسهیلات به آنها کاهش یابد. لذا با توجه به اهمیت و جایگاه شرکت های دانش‌بنیان در رشد و توسعه اقتصادی بویژه در راستای مقاوم سازی اقتصاد، هدف از این مطالعه، ارزیابی عوامل رفتاری و محیطی موثر برجذب سرمایه گذار خطرپذیر جهت سرمایه گذاری در این شرکت ها است. جامعه آماری در این مطالعه، شرکت های دانش بنیان فعال در حوزه بیوتکنولوژی می باشند. به‌منظور تحلیل داده ها نیز از روش های متداول آماری همچون برآورد رگرسیون و ضرایب همبستگی استفاده‌ شده است. نتایج این مطالعه، گویای آن است که توانمندی در برقراری ارتباط، تجربه و ریسک‌پذیری مدیران، حمایت سرمایه گذاران خطرپذیر و همچنین منابع اولیه با جذب سرمایه گذار خطرپذیر در شرکت های دانش بنیان، ارتباطی معنی دار دارند. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، شرکت ها در صورت عدم‌کفایت سرمایه اولیه و ضرورت جذب سرمایه بویژه سرمایه گذاری خطرپذیر، باید این نکته را مدنظر قرار دهند که تجربه تیم مدیریتی و نیز توانمندی در برقراری ارتباطات موثر شرکت با دیگر شرکت ها و اشخاص حقیقی و حقوقی، یکی از مهم‌ترین عوامل موثر بر موفقیت ایشان خواهد بود. لذا پیشنهاد می شود، شرکت‌های دانش‌بنیان، سرمایه گذاری مناسبی را برای غنی‌سازی توانمندی و قابلیت خود در برقراری ارتباطات به‌کارگیرند. این قابلیت ها شامل هماهنگی، مهارت‌های ارتباطی، شناخت شرکا و ارتباطات داخلی می شود. درمجموع می توان گفت، نحوه عملکرد مدیریت در شرکت های دانش بنیان، موثرترین عامل در موفقیت یا شکست این شرکت ها در اقتصاد پرتلاطم امروز خواهد بود.