تاثیر مخارج نظامی بر بیکاری در کشورهای منتخب درحال‌توسعه با استفاده از رهیافت میانگین‌ گروهی تلفیقی

در مقاله حاضر، تاثیر مخارج نظامی بر نرخ بیکاری در کشورهای منتخب درحال‌توسعه طی دوره‌ زمانی 2014-1995 بررسی می شود. به این منظور، نخست یک مدل با حضور متغیرهای اساسی موثر بر بیکاری در کنار متغیر سهم مخارج نظامی از gdp طراحی شده و با استفاده از آزمون‌های هم‌‌انباشتگی پانلی، وجود رابطه تعادلی بلندمدت بین متغیرهای مدل به تایید رسیده و در پایان، از رهیافت میانگین‌ گروهی تلفیقی (pmg)، به ‌منظور اندازه‌گیری رابطه‌های بلندمدت و کوتاه‌مدت استفاده شده است. یافته‌های این تحقیق نشان‌دهنده تاثیر مثبت سهم مخارج نظامی از gdp، بر نرخ بیکاری در کشورهای مورد مطالعه است (تایید منحنی آبرامز در بخش نظامی). در مقابل، اثر سهم مخارج غیرنظامی از gdp، بر نرخ بیکاری کشورهای منتخب درحال‌توسعه، منفی می‌باشد (عدم تایید منحنی آبرامز در بخش غیرنظامی).بر اساس سایر نتایج، رشد اقتصادی و نرخ تورم اثر منفی بر نرخ بیکاری داشته‌اند که به‌ترتیب تاییدی بر صحت قانون اوکان و منحنی فیلیپس در اقتصاد کشورهای مورد مطالعه است.