مقایسه دو روش تمایل به پرداخت بازدیدکنندگان و هزینه سفر منطقه‌ای برای برآورد مازاد مصرف کننده در ارزش تفریحی

از مهم‌ترین منافع منابع طبیعی برای انسان‌ها، نقشی است که آنها در تفریحات و سرگرمی دارند. این عامل موجب شده تا صنعت گردشگری در دنیا از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده و کشورها از منابع طبیعی خود برای گسترش این صنعت بهره ببرند. به همین دلیل، تخریب این منابع توسط انسان، تاثیر مستقیمی روی ارزش تفریحی منابع دارد. ارزش‌گذاری اقتصادی راه‌حلی است که بتوان نقش منابع طبیعی را در تحلیل‌های هزینهفایده و سیاستگذاری پررنگ‌تر و عملی کرد؛ اما از سوی دیگر، چگونگی این ارزش‌گذاری و صحت و سقم نتایج به‌دست آمده مورد بحث است. بدین‌روی، هدف این پژوهش این است که دو روش متداول میزان تمایل به پرداخت و روش هزینه سفر برای برآورد ارزش تفریحی را مقایسه نماید. بدین منظور ارزش تفریحی آبسنگ‌های مرجانی جزیره کیش به‌عنوان مطالعه موردی از هر دو روش محاسبه شده است. متوسط میزان تمایل به پرداخت گردشگران از روش پرسشنامه انتخاب دوگانه و مدل نیمه پارامتری توزیع آزاد (snpdf) برآورد شده است. نتایج نشان می‌دهد که مازاد مصرف‌کننده در ارزش تفریحی از روش تمایل به پرداخت برابر 6 میلیارد ریال و از روش هزینه سفر منطقه‌ای برابر 13 میلیارد ریال بوده که اختلاف قابل‌توجهی است.

Comparing the Consumer Surplus for Recreational Value by Using a Contingent Valuation Method and Travel Cost Method

The purpose of this research is comparing the Contingent Valuation Method (CVM) with the Zonal Travel Cost Method (ZTCM) in case of estimating of recreational value of coral reefs in Iran. The seminonparametric distributionfree (SNPDF) model was employed to estimate the visitor’s willingness to pay. Face to face questionnaires have been applied to measure visitor's willingness to pay. The recurrence of traveling to this island is not high per person so we couldn’t use of individual travel cost method therefore we have applied the zonal travel cost method instead. The findings indicate that consumer surplus according to the contingent valuation method is about $7M and the estimation from the travel cost method is about $14M, which is two times greater than the first method. It should be considered that if the site is not single purpose, applying the travel cost method leads to an overestimation.