مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر tdcs و روان درمانی فراشناختی بر باورهای فراشناختی افراد مبتلا به اختلال وحشت‌زدگی

زمینه و هدف: اختلالات وحشت‌زدگی با عوارض زیادی همراه بوده که اغلب نسبت به درمان مقاوم هستند. تحریک مغزی (tdcs) و روان‌درمانی فراشناختی به‌عنوان روش‌های موثر در درمان این اختلال شناخته‌شده‌اند. در راستای تعیین بهترین رویکرد درمانی، مطالعه حاضر باهدف مقایسه اثربخشی تحریک مغزی (tdcs) و روان‌درمانی فراشناختی بر فرایندهای فراشناختی افراد مبتلابه اختلال وحشت‌زدگی انجام شد.روش ها: این مطالعه به روش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون-پس‌‌‌آزمون بر روی 45 نفر از افراد مبتلابه اختلال وحشت‌زدگی در سال 1401 در کلینیک مهر شهر مشهد انجام شد. افراد پژوهش به سه گروه (15=n) درمان تحریک مغزی (tdcs) و روان‌درمانی فراشناختی به‌عنوان گروه‌های آزمایش و یک گروه کنترل به‌صورت تصادفی تخصیص یافتند. جلسات تحریک مغزی به‌صورت انفرادی و شامل 16 جلسه 30 دقیقه‌ای با ولتاژ 2 میلی‌آمپر و جلسات روان‌درمانی فراشناختی به‌صورت گروهی و طی 10 جلسه 90 دقیقه‌ای برگزار شد. فرایندهای فراشناختی با استفاده از پرسشنامه باورهای فراشناختی ولز موردسنجش قرار گرفت. تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم‌افزار spss-24 در سطح معناداری 5 درصد انجام شد.نتایج: میانگین و انحراف‌‌استاندارد نمرات فرایندهای فراشناختی بعد از مداخله در گروه تحریک مغزی (tdcs) 3/26± 81/73، در گروه روان‌درمانی فراشناختی 5/10±64/33 و در گروه کنترل 3/26± 84/27 بود که بین سه گروه تفاوت آماری معنی‌دار وجود دارد (0/001= p). تفاوت مشاهده‌‌شده بین میانگین‌های نمرات فرآیندهای فراشناختی شرکت‌کنندگان گروه‌های آزمایش (17/91-) وگروه کنترل (19/88-) برحسب عضویت گروهی در مرحله پس‌آزمون با 95 درصد اطمینان معنی‌دار می‌باشد (0/05 >p).نتیجه گیری: این یافته‌ها نشان می‌دهد که درمان فراشناختی اثر بیشتری بر کاهش فرآیندهای فراشناختی داشته است.

comparison of the effectiveness of brain stimulation therapy and metacognitive psychotherapy on the metacognitive beliefs of individuals with panic disorder

background & aim: panic disorders are complex conditions that can be difficult to treat. two methods that have shown promise in treating this disorder are brain stimulation, also known as transcranial direct current stimulation (tdcs), and metacognitive therapy. in order to determine the most effective approach, this study aimed to compare the impact of these two treatments on the metacognitive processes of individuals with panic disorder.methods: this study utilized a quasi-experimental pre-test-post-test design involving 45 individuals diagnosed with panic disorder. it was conducted in 2022 at the mehr city clinic in mashhad. participants were randomly assigned to three groups: two experimental groups consisting of 15 individuals each, one receiving tdcs and the other undergoing metacognitive therapy, along with a control group. the tdcs sessions were conducted individually and comprised of 16 sessions lasting 30 minutes each with a voltage of 2 milliamperes, while the metacognitive therapy sessions were conducted in groups over 10 sessions, each lasting 90 minutes. metacognitive processes were assessed using wells’ metacognitive beliefs questionnaire. data analysis was performed using descriptive statistics and analysis of covariance with spss version 24 software at a significance level of 5%.results: after the intervention, the mean and standard deviation of the scores for metacognitive processes were 73.81 ± 3.26 in the tdcs group, 64.33 ± 5.10 in the metacognitive therapy group, and 27.84 ± 3.26 in the control group. there was a statistically significant difference among the three groups (p = 0.001). the post-test phase showed a significant difference between the mean scores of metacognitive processes for participants in the experimental groups (−17.91) and the control group (−19.88) at a 95% confidence level (p < 0.05).conclusion: these findings suggest that metacognitive therapy has a more substantial effect on reducing metacognitive processes.