مقایسه اثربخشی کاهش استرس مبتنی بر ذهن‌آگاهی و درمان متمرکز بر شفقت بر تحمل پریشانی، رفتارهای پرخطر و احساس تنهایی در دانش‌آموزان دختر دارای رفتارهای خودجرحی

زمینه و هدف: افزایش نرخ رفتارهای خودجرحی در نوجوانان آن را به یک مشکل اساسی در جوامع تبدیل کرده است. هدف از این مطالعه مقایسه اثربخشی مداخلات با دو روش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (mbsr) و درمان متمرکز بر شفقت (cft) بر تحمل پریشانی، رفتارهای پرخطر، و احساس تنهایی در دانش‌آموزان دارای رفتارهای خودجرحی می باشد.روش ها: طی این مطالعه تجربی، 45 دانش آموز دختر دارای رفتارهای خودجرحی وارد مطالعه شدند. افراد به صورت تصادفی ساده در سه گروه مداخله 1 (کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی)، مداخله 2 (درمان متمرکز بر شفقت)، و کنترل قرار گرفتند. در گروه مداخله 1 و 2، به ترتیب درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان متمرکز بر شفقت در 8 جلسه اجرا شد و در گروه کنترل هیچگونه مداخله‌ای انجام شد. بعد از اتمام جلسات، هر سه گروه پرسشنامه‌های تحمل پریشانی، رفتارهای پرخطر، و احساس تنهایی را تکمیل کردند و یک ماه بعد، مجددا پیگیری شدند.نتایج: هر دو شیوه مداخله بر بهبود متغیر های تحمل پریشانی و رفتارهای پرخطر تاثیرگذار بود و اثر آن در طول زمان نیز ثابت باقی مانده است (0/01>p). علاوه بر این، هر دو مداخله بر کاهش احساس تنهایی تنها در مرحله پس آزمون تاثیرگذار بوده و اثر آن در طول زمان حفظ نشده است (0/05>p). بین میانگین نمرات دو گروه مداخله‌ای در هر سه متغیر در هر دو مرحله اختلاف معناداری مشاهده نشد (0/05

comparing the effectiveness of mindfulness based stress reduction and compassion focused therapy on distress tolerance, high risk behaviors and feelings of loneliness in students with self injurious behaviors

background & aim: the increase in the rate of self- injurious behaviors in teenagers has turned it into a major problem in societies. the aim of this study is to compare the effectiveness of interventions with two methods of mindfulness-based stress reduction (mbsr) and compassion-focused therapy (cft) on distress tolerance, high-risk behaviors, and feelings of loneliness in students with self-injurious behaviors.methods: in this semi-experimental study, 45 female students with self- injurious behaviors were included. samples were randomly divided into three groups (n=15): 1. mindfulness-based stress reduction group, 2. compassion-focused therapy group, and 3. control group. in the first and second group, 8 sessions of mindfulness-based stress reduction and compassion-focused therapy sessions were held, respectively. in the control group, no intervention was performed. after the sessions, all groups completed the distress tolerance, high-risk behaviors, and feeling of loneliness questionnaires and were followed up a month later.results: the findings of this study revealed that both methods were effective in improving the variables of distress tolerance and high-risk behaviors, and its effect remained constant over time (p<0.01). in addition, both interventions were effective in reducing the feeling of loneliness only in the post-test phase and its effect was not maintained over time. no significant difference was observed between the average scores of the two experimental groups in all three variables in both stages (p < 0.05).conclusion: holding mindfulness-based stress reduction as well as compassion-focused therapy sessions is effective in improving distress tolerance, high-risk behaviors, and feeling of loneliness in students with self- injurious behaviors.