بررسی کارایی حذف آنتی بیوتیک آموکسی سیلین از محلول های آبی با استفاده ازنانوکامپوزیت مغناطیسی اکسید گرافن

زمینه و هدف: آموکسی سیلین (amx) یک آنتی بیوتیک پر مصرف در پزشکی است که باقی مانده آن در منابع آبی اثرات جانبی زیادی از جمله ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی را سبب می شود. روش ها: در این مطالعه، یک جاذب تجدیدپذیر مبتنی بر اکسید گرافن (نانوکامپوزیت اکسید گرافن اصلاح شده با cofe2o4) سنتز شد و برای جذب amx از محیط آبی تحت شرایط بهره برداری مختلف دوز جاذب، غلظت اولیه amx، درجه حرارت و زمان سونیکاسیون به کار برده شد. مشخصات نانوکامپوزیت سنتز شده با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی، پراش پرتو ایکس، phzpc و bjh/bet مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: حداکثر ظرفیت جذب و حداکثر راندمان جذب به ترتیب 238/62 میلی گرم در گرم جاذب و حدود 98 درصد در غلظت 35 میلی گرم، دوز جاذب 155 میلی گرم، زمان تماس 15 دقیقه و دمای اولتراسونیک 50 درجه سلسیوس به دست آمد. فرایند جذب سطحی آموکسی سیلین بر روی جاذب تهیه شده به ترتیب از مدل های سینتیکی و ایزوترمی شبه مرتبه دوم (0/999 = r^2) و لانگمویر(0/997 = r^2)  پیروی می کرد که نشان دهده جذب شیمیایی و تک لایه آموکسی سیلین بود. همچنین مطالعات ترمودینامیکی نشان داد که فرایند جذب از نظر استوکیومتری امکان پذیر و خود به خودی و گرماگیر است.نتیجه گیری: به طور خلاصه، نانوکامپوزیت سنتز شده به عنوان یک جاذب تجدیدپذیر، احتمالاً تاثیرات قابل توجهی بر تصفیه فاضلاب دارویی خواهد داشت و می تواند برای تحقیقات آینده به عنوان یک ماده کارآمد برای تکنیک های تصفیه در نظر گرفته شود.

investigating the removal efficiency of amoxicillin antibiotic from aqueous solutions using graphene oxide magnetic nanocomposite

background & aim: amoxicillin (amx) is a commonly used antibiotic in medicine (beta-lactam family). the residue of this compound has been detected in water sources and causes antibiotic resistance.methods: in this study, a renewable adsorbent based on graphene oxide (graphene oxide nanocomposite modified with cofe2o4) was synthesized and used to absorb amx from aqueous medium. the characteristics of the synthesized nanocomposite were evaluated using scanning electron microscopy, x-ray diffraction, phzpc and bet/bjh.results: it presented the maximum adsorption capacity based on the pseudo-second-order kinetic model, which is 238.62 mg/g adsorbent, much higher than that reported by different nanoparticles. which can indicate the dominance of the chemical absorption mechanism in this process. the absorption process was investigated using the response procedure method and central composite design (ccd), under different operating conditions of adsorbent dose, initial amx concentration, temperature and sonication time. in the present study, more than 70% of amx concentration was removed.conclusion: in summary, the synthesized nanocomposite as a renewable adsorbent is likely to have significant effects on pharmaceutical wastewater treatment and can be considered as an efficient material for treatment techniques for future research.