بهینه سازی و مقایسه سه حامل تجاری درترانسفکشن موثر به سلول‌های تک هسته ای خون محیطی (Pbmcs)

زمینه و هدف: سلول های تک هسته ای خون محیطی (pbmc) از اجزای اصلی سیستم ایمنی بوده که در اغلب مطالعات ایمونولوژیک مورد استفاده قرار می گیرند. ترانسفکشن این سلول ها به این جهت که بیشتر روش های انتقال به سلول های pbmc، بازدهی مناسبی ندارند، از موضوعات کلیدی محسوب می شود. هدف از مطالعه حاضر مقایسه سه حامل تجاری در ترانسفکشن سلول های خون محیطی است.روش ها: جداسازی سلول های pbmc از خون محیطی توسط فایکول انجام شد. پس از کشت سلول های مذکور، وکتور pmaxgfp با استفاده از کیت پلی فکت، لیپوفکتامین 2000 و لیپوفکتامین 3000 به سلول ها ترانسفکت شد و میزان ترانسفکشن هر کدام از روش ها توسط میکروسکوپ فلورسنت مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: میزان ترانسفکشن سلول های pbmc توسط لیپوفکتامین 2000 و لیپوفکتامین 3000 پس از گذشت24، 48، 72 و 120 ساعت حدود 2 تا 3 % و میزان ترانسفکشن این سلول ها توسط پلی فکت پس از گذشت 120 ساعت حدود 70% بود.نتیجه گیری: به طور کلی بازده ترانسفکشن سلول های pbmc توسط پلی فکت نسبت با افزایش زمان بهترین بازدهی را داشت که روش جدیدی برای انتقال ژن به این سلول می باشد. به طور کلیمی توان گفت عامل زمان و سمیت کمتر پلی فکت برای سلول های pbmc حائز اهمیت بوده و باعث افزایش بازده ترانسفکشن این سلول ها نسبت به سایر حامل های تجاری استفاده شده در این مطالعه می باشد.