اثربخشی امید درمانی گروهی بر امیدواری و نگرش‌های ناکارآمد بیماران Hiv مثبت

زمینه و هدف: با وجود آمار رو به رشد مبتلایان به hiv مثبت در کشور، کیفیت پایین زندگی و وضعیت نامناسب روان شناختی این بیماران، از جمله موضوعاتی است که کمتر به آن پرداخته شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی امید درمانی گروهی در افزایش امیدواری و بهبود نگرش های ناکارآمد بیماران hiv مثبت انجام شد. روش ها: این مطالعه به روش نیمه تجربی از نوع پیش rlm;آزمون پس rlm;آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل مبتلایان به بیماری hiv مراجعه کننده به مرکز مشاوره بیماری های رفتاری رباط کریم بود. 28 نفر به روش تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه 14 نفره تخصیص داده شدند. گروه مداخله در هشت جلسه امید درمانی گروهی شرکت داده شدند و در این مدت گروه کنترل مداخله ای را دریافت نکرد. داده ها توسط پرسشنامه های استاندارد گردآوری گردید و با کمک نرم افزار spss نسخه 21 تحلیل گردید. نتایج: امید درمانی گروهی در افزایش امیدواری بیماران hiv مثبت موثر بود ((p<0.001). نتایج آزمون مانکووا نشان داد که امید درمانی گروهی در بهبود نگرش موفقیتکمال طلبی و نگرش نیاز به راضی کردن دیگران موثر می باشد ((p<0.001).نتیجه گیری: به نظر می رسد امید درمانی گروهی به عنوان درمان انتخابی در بهبود سطح امیدواری و کاهش نگرش های ناکارآمد بیماران hiv مثبت از اثر بخشی مطلوبی برخوردار باشد. لذا استفاده از مداخلات روان شناختی در محیط های درمانی پیشنهاد می گردد.