مقایسه اثر موضعی عسل و ترکیبات آن بر بهبود زخم پوست در موش صحرایی

زمینه و هدف: استفاده از مواد طبیعی برای ترمیم انواع زخم در زمان های قدیم مرسوم بوده است. تحقیقات وسیعی برای تولید پانسمان های جدید به منظور تسریع بهبودی زخم ها در جریان است. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقایسه ای اثر عسل و ترکیبات آن با بره موم، موم عسل و روغن شتر مرغ، بر ترمیم زخم پوست در موش صحرایی انجام شد.روش ها: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به 5 گروه 8 تایی شامل گروه کنترل (اوسرین)، گروه (درمان با عسل)، گروه (درمان با عسل و روغن شترمرغ)، گروه (درمان با عسل و بره موم)، گروه (درمان با عسل و موم زنبور عسل) تقسیم شدند. در هر پنج گروه، اندازه گیری سطح زخم تا روز دهم ادامه یافت و درصد بهبودی زخم و میزان هیدروکسی پرولین ادرار در حیوانات در روز دهم مورد سنجش قرار گرفت. داده ها با نرم افزار spss نسخه 19 تحلیل شدند.نتایج: استفاده از عسل به تنهایی یا بصورت ترکیب با روغن شترمرغ، موم و بره موم موجب افزایش معنادار درصد بهبودی زخم در روز های بررسی بجز روز دوم در مقایسه با گروه کنترل شد. میزان تفاوتها در گروه های تیمار در روز دهم با گروه کنترل از بقیه روزها بیشتر بود (0/001>p). همچنین میزان هیدروکسی پرولین همه گروه های تحت تیمار با گروه کنترل تفاوت معناداری داشت (0/05>p).نتیجه گیری: عسل دارای خاصیت ترمیمی زخم مهمی می باشد و احتمالا افزودن همزمان روغن شترمرغ، موم عسل و بره موم به آن تاثیر مهمی در تسریع بیشتر اثر بهبود زخم عسل ندارد.