تاثیر محلول‌های مختلف بر ماندگاری و برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی ارقام مختلف رز شاخه بریده

به منظور بررسی واکنش دو رقم شاخه بریده رز به محلول های مختلف نگهداری آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل رقم در دو سطح (پیچ و سوربیت) و ماده ماندگاری در شش سطح (آب مقطر (شاهد)، اتانول (4%)، بنزیل آدنین (0.15 گرم در لیتر)، اسید جیبرلیک (0.1 گرم در لیتر)، ساکارز (3%) و اسانس مرزه (20 میلی لیتر در یک لیتر)) بود. نتایج نشان داد که رقم پیچ واکنش مناسب تری به محلول های نگهداری نشان داد و از زمان ماندگاری، میزان جذب محلول، وزن تر نسبی و شاخص پایداری غشاء بیشتری نسبت به رقم سوربیت برخوردار بود. غلظت پرولین و تعداد غنچه های باز نشده در رقم سوربیت بیشتر از رقم پیچ بود. محلول های مختلف نگهداری تاثیر معنی داری بر کلیه صفات مورد بررسی داشتند. بیشترین عمر گلجایی (8.64 روز)، میزان جذب محلول (71.51 میلی لیتر) و مواد جامد محلول (5.52 درصد) در محلول حاوی ساکارز بدست آمد. از طرف دیگر، کمترین میزان این صفات و همچنین بیشترین تعداد غنچه باز نشده و محتوی پرولین در محلول حاوی اتانول مشاهده شد. در هر دو رقم رز، محلول حاوی ساکارز و اسید جیبرلیک در کلیه روزهای مورد بررسی از وزن تر نسبی، قطر گل و درصد شاخص پایداری غشاء بالاتری نسبت به دیگر محلول ها برخوردار بودند. کمترین روند این صفات در محلول حاوی اتانول مشاهده شد. بطور کلی، به نظر می رسد تیمار گل شاخه بریده رز با ساکارز تاثیر مثبتی در بهبود زمان ماندگاری آن داشته باشد.