ارزیابی کاربرد فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات توسط ذی‌اثران در راستای ایجاد سایبرپارک‌های تخصصی در محیط درون شهری

امروزه، در دنیای مدرن و مجازی مفاهیم و کاربست‌های جدیدی ظهور کرده است مانند سایبرپارک که از تلفیق دو حیطه سایبر و پارک بوجود می‌آید. سایبرپارک‌ها، با هدف‌های مختلف و در بافت‌های متنوع به صورت تخصصی در حال رشد و توسعه هستند. یکی از مهمترین آنها، سایبرپارک‌ تخصصی به ویژه در بافت دانشگاه می‌باشد. هدف اصلی این پژوهش، ارزیابی نحوه استفاده ذی‌اثران از فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات در فضاهای باز عمومی در دانشگاه در راستای ایجاد سایبرپارک تخصصی است. بنابراین، در این پژوهش سعی شده است از طریق واکاوی ابعاد مختلف فضاهای باز عمومی (نحوه استفاده کاربران از فضاهای باز عمومی، وضعیت فضای باز و وضعیت فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات در محیط دانشگاه) در مجموعه‌ پردیس باغ ملی دانشگاه هنر به عنوان نمونه مورد مطالعه، جنبه‌های مختلف ایجاد یک سایبرپارک تخصصی آموزشی مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفته تا گامی برای توسعه آنها برداشته شود. در این راستا، در ابتدا، با بهره گرفتن از بررسی موشکافانه و نظام‌مند پژوهش‌های پیشین به شیوه مطالعات کتابخانه‌ای و اسنادی، چارچوب پژوهش تدوین و گردآوری داده ها به روش میدانی در قالب پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده انجام شده‌است. نهایتا، با بهره‌گیری از تحلیل کمی و بکارگیری نرم افزار آماری spss و تحلیل کیفی محتوایی و نیز به‌کمک راهبرد پژوهشی مطالعه موردی، تحلیل‌های استنباطی داده‌ها با استفاده از آماره خی‌دو و وی‌کرامرز محاسبه شده‌است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که لحاظ کردن گروه‌های سنی کاربران در این زمینه در تحقق ایجاد سایبرپارک تخصصی آموزشی و ارتقای مشارکت ذی‌اثران بیشترین تاثیرگذاری را خواهد داشت.

Evaluating the application of Information and Communications Technology (ICT) by Stakeholders in Order to Create the Specialized Cyberparks in Urban Environment

Today, new concepts and applications have emerged, such as Cyberpark. One of the most important purposes of Cyberparks is the specialized Cyberpark, especially in the context of the university. The main purpose of this study is to evaluate how stakeholders use information and communications technology (ICT) in public open spaces (POS) of the university to create a specialized cyberpark. The components of an educational Cyberpark are POS on campus; educational ICT and university users. In this regard, Central building of University of Art (Baghe Melli Campus) in historical part of Tehran has been selected as a case study. Using a systematic review of previous research in the form of library and documentary studies, the research framework has been compiled and collected data in the form of questionnaires, interviews, and observations. Inferential analyzes of the data were calculated using quantitative and qualitative analysis. Findings show that most students prefer the open space in front of the Faculty of Visual Arts, Faculty of Architecture & Urban Planning and around the buffet. Participants consider places under renovation and construction undesirable. They use more smart cell phones and laptops, and about a third of them typically spend 4 to 6 hours a day. Overall, the results indicate that in planning for the development of communication infrastructures, taking into account the goals of users of ICT, considering the age groups of users will have the greatest impact on the realization of creating a specialized educational Cyberpark and promoting the participation of stakeholders.