سنجش میزان پایداری اجتماعی در محلات 22گانه شهر بابلسر از منظر ساکنان

پایداری اجتماعی یکی از ابعاد پایداری محلات شهری است که برای دستیابی به پایداری امری کلیدی می‏باشد. لذا توجه به آن، در نظر گرفتن توزیع بهینه امکانات به نفع همه قشرهای اجتماعی جامعه بوده و عدالت را در زمینه اجتماعی و فضایی فراهم می‏آورد. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف سنجش میزان پایداری اجتماعی محلات 22گانه شهر بابلسر از منظر ساکنان انجام گرفته است. روش تحقیق توصیفی تحلیلی می‏‏باشد که پرسشنامه‏ای در قالب 5 بعد و 34 زیرشاخص تنظیم گردید و تعداد 375 پرسشنامه براساس مدل کوکران به‏صورت تصادفی در میان جامعه آماری مورد مطالعه توزیع شد. برای تجزیه و تحلیل شاخص‏های پایداری اجتماعی در محلات هدف از آزمون میانگین تی یکطرفه بر مبنای عدد 3 و در نهایت برای نشان دادن وضعیت محلات از نظر پایداری اجتماعی از کریتیک و روش ویکور بهره گرفته شد. یافته‏های آزمون تی یکطرفه بیانگر آن است که میزان پایداری در شاخص‏های ایمنی و امنیت (3.52)، سرمایه اجتماعی (3.16)، حس تعلق به مکان و کیفیت زندگی (3.26) نامطلوب و تنها شاخص مشارکت اجتماعی (2.87) نسبتا مطلوب می‏باشد. همچنین نتایج حاصل از امتیاز و رتبه‏بندی محلات نشان می‏دهد که 59.1درصد محلات در وضعیت پایداری اجتماعی ضعیف و کاملا ناپایدار قرار دارند. در مجموع، وضعیت پایداری محلات مورد مطالعه نامطلوب ارزیابی می‏شود.

Measuring the level of social sustainability in 22 neighborhoods of Babolsar City

The aim of this study is to investigate and analyze the spatial extent of social stability in 22 neighborhoods of Babolsar. The research method is descriptiveanalytical. It uses a questionnaire prepared with 5 dimensions and 34 subdimensions. 375 questionnaires were randomly distributed among the statistical population based on Cochran's model. To analyze the indicators of social stability in the target neighborhoods, the mean test was used with the mean value of 3. Finally, to show the status of neighborhoods in terms of social sustainability, Critic and Vickor method were used. Findings indicate that the levels of stability in the indicators of safety and security (3.52), social capital (3.16), sense of place and quality of life (3.26) are undesirable and the only indicator of social participation (2.87) is relatively desirable. Also, the results of neighborhood scores and rankings show that 54.5% of neighborhoods are in a state of poor social stability and completely unstable. In general, the stability of the studied areas is considered unfavorable.