واکاوی ابعاد و عوامل موثر بر ارتقای همبستگی اجتماعی در بافت‌های تاریخی ناکارآمد، مورد پژوهی: محله بهبهانی بوشهر

در چند دهة گذشته، همبستگی اجتماعی در بسیاری از برنامه های سیاست شهری برجسته شده و کانون مطالعه در عرصه های دانشگاهی و سیاسی بوده است.همبستگی اجتماعی به عنوان کاتالیزوری برای توسعه اجتماعی عمل می‌کند و نشان‌دهنده‌ ارزش‌ها، اهداف و انتظارات مشترک بین شهروندان است که بر نگرش شهروندان نسبت به یک‌دیگر تاثیر می‌گذارد و باعث کاهش اثرات اجتماعی منفی مانند درگیری و خشونت می‌شود. از سویی به‌نظر می‌رسد برخی بافت‎های تاریخی، به دلیل دارا بودن معضلات خاص، از گستره حیات شهری خارج و به بخش‎های ناکارآمد شهرها تبدیل شده‌اند، به‌گونه‌ای که موضوع خطر کاهش همبستگی‎های اجتماعی و اخلاقی را به یک نقطه تهدیدکننده برای سلامت و توسعه پایدار در شهرها تبدیل نموده است. از این‌رو هدف این پژوهش، تبیین ابعاد موثر بر ارتقای همبستگی اجتماعی در محله بهبهانی بوشهر به‌عنوان یک بافت تاریخی ناکارآمد است. روش تحقیق این پژوهش، توصیفی تحلیلی و پیمایشی بود. از پرسش‌نامه به‌عنوان ابزار جمع‌آوری داده‌ها، از نرم‌افزارهای اس‌پی‌اس‌اس و ایموس به عنوان ابزار تحلیل و ارزیابی داده‌ها و از مدل ساختاری تحلیل عامل تاییدی، به‌عنوان روش تحلیل داده‌ها بهره گرفته‌شد. جامعه آماری این پژوهش، کلیه‌ ساکنین 15 سال به بالای محله‌ی بهبهانی بوشهر بودند. حجم نمونه تحقیق 298 نفری از طریق فرمول کوکران محاسبه و انتخاب گردید. نمونه‌گیری به شیوه تصادفی انجام شد. مقدار آلفای کرونباخ پرسشنامه این تحقیق 0.92 بود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد ابعاد منافع مشترک با همبستگی 0٫88، رضایت اجتماعی با همبستگی 0٫86، نظم و کنترل اجتماعی با همبستگی 0٫86، روابط اجتماعی با همبستگی 0٫79 و هویت اجتماعی با همبستگی 0٫77، بر میزان همبستگی اجتماعی در بافت‌های تاریخی ناکارآمد تاثیرگذارند

Effective Dimensions and Factors to Enhance Social Solidarity in Distressed Historic Areas, Case study: Behbahāni Neighborhood, Būshehr, Iran

Over the past few decades, social solidarity has been highlighted in many urban policy programs. Social solidarity reflects the values, goals and common expectations between citizens. It also seems that some historic areas have become distressed parts of the city, in such a way that the risk of reducing social and moral solidarity has become a threat to health and sustainable development in the cities. Therefore, the purpose of this study is to recognize the effective dimensions of promoting social solidarity in Behbahani neighborhood of Bushehr as a distressed historical area. The research method of this study was descriptive analytical and survey. The questionnaire was used as a data collection tool, SPSS and AMOS software as a tool for data analysis and evaluation, and the structural model of confirmatory factor analysis, was used as a data analysis method. The statistical population of this study was all over 15yearold residents of Behbahani neighborhood of Bushehr. The sample size of the study, 298 people, was calculated and selected through the Cochran formula. The sample size of the study was 298 people who were calculated and selected by the Cochran formula. The Cronbach's alpha value of the questionnaire was 0.92. The results of this research showed that the common interests with correlation of 0.88, social satisfaction with correlation of 0.86, social order and control with correlation of 0.86, social relations with correlation of 0.79 and social identity with correlation of 0.77 affects the level of social solidarity in distressed historical areas