تحلیل کیفیت زندگی در قبل و بعد از تبدیل سکونتگاه‌ها به شهر (مطالعۀ موردی: شهرهای مصیری و کوپن، استان فارس)

مقدمه: در چند دهۀ گذشته بهبود کیفیت سکونتگاهی از طریق تبدیل روستاهای بزرگ به شهر به عنوان یکی از سیاست‌های توسعه برای دسترسی مطلوب‌تر ساکنان محلی به امکانات، تاسیسات و خدمات شهری مورد توجه  بوده است. در پژوهش حاضر هدف بررسی تاثیر تبدیل نقاط روستایی به شهر بر کیفیت زندگی ساکنان و مقایسۀ وضع موجود این سکونتگاه‌ها در دو شهر کوپن و مصیری در استان فارس است.داده و روش: پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی و نوع آن کاربردی است. جامعۀ آماری پژوهش شامل ساکنان شهرهای مورد مطالعه است که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه 380 نفر تعیین شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار spss انجام گرفته است.یافته‌ها: نتایج آزمون کولموگروف‌اسمیرونوف نشان می‌دهد میزان رضایت از مولفه‌های کیفیت زندگی در هر دو شهر در دو دورۀ قبل و بعد از ارتقاء متفاوت است. با توجه به نتایج آزمون یومن‌ویتنی قبل از ارتقاء میانگین رتبۀ رضایت از مولفه‌های کیفیت زندگی در شهر مصیری مطلوب‌تر است. در حالی که بعد از ارتقاء شهر کوپن در همۀ مولفه‌ها شرایط بسیار مطلوبی دارد. آزمون رتبه‌های دبلیوکندال نشان می‌دهد رضایت از مولفه‌های کیفیت زندگی در هر دو شهر (به تفکیک) در دو دوره با هم متفاوت است. همچنین با توجه به آزمون رگرسیون خطی ساده، ارتباط قویی بین متغیر مستقل (کیفیت زندگی) با امید به آینده در هر دو سکونتگاه برقرار است.نتیجه‌گیری: نتایج کلی پژوهش نشان می‌دهد سیاست ارتقاء سکونتگاه و اقدامات صورت گرفته در این زمینه در شهر کوپن موفق بوده است. در حالی که در شهر مصیری این موفقیت رقم نخورده است.

analysis of the quality of life before and after the transition of settlements to city (case study: masiri and kopon cities, fars province)

introduction: in recent decades, improving the quality of settlements through transforming significant villages into cities was identified as one of the development policies designed to enhance residents’ access to urban amenities, facilities, and services. therefore, this study’s purpose is to determine how turning rural areas into urban cities affects locals’ quality of life and compare the current situation of these settlements in the two towns of kopon and masiri in the fars province.data and method: the present study is a descriptive-analytical type of applied research. the residents of the studied cities represent the research’s statistical population, which was determined using the cochran formula with a sample of 380 people. the data were analyzed using spss software.results: the kolmogorov–smirnov test’s findings indicate that the satisfaction level with the quality of life elements in the two cities differs in the two periods preceding and following the development. based on the results of the mann-whitney u test, the average level of satisfaction of quality of life before development is more desirable in the city of masiri. while all aspects of the city of kopon, after improvement, have more favorable conditions. the w-kendall ranking test shows that satisfaction with the aspects of quality of life in the two cities (separately) differs between the two periods. moreover, based on the simple linear regression test, there is a strong relationship between the quality of life and hope for the future in both settlements.conclusion: in general, the results of the study show that the policy of promoting settlements and the measures taken have been successful in kopon in contrast to masiri.