بازاندیشی داده های شاخص در نظام برنامه ‫ریزی مسکن ایران‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬‬

تبیین موضوع: مسکن از نیازهای اصلی زندگی در سراسر دنیا به‫شمار می‌آید و در شهرها، مسئله بزرگی برای شهروندان و مسئولین محسوب می‌شود. هدف این مقاله، شناسایی و تحلیل شاخص‌های موثر در بخش مسکن و تبیین این شاخص‌ها در برنامه‌ریزی مسکن شهری در ایران در بازه زمانی 40 ساله (سال‏های 1357 تا 1396) مستخرج از مرکز آمار ایران است. روش: مقاله حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی است. رویکرد کلی حاکم بر آن تحلیل محتوای کیفی است که در قالب آن اسناد و گزارش‌ها، اسناد بالادستی شامل برنامه‌های توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و طرح جامع مسکن و سایر اسناد مرتبط با موضوع مسکن مورد بررسی قرارگرفته‌اند. در بخش تحلیل به‌منظور شفاف‌سازی و درک بهتر، از شکلهای مربوط به میانگین‌های آماری که در نرم‌افزار spss و excell تهیه‌ شده‌اند، استفاده ‌شده است. یافته ‎ها: نشان‌دهنده آن است که تعداد شاخص‌های موثر بخش مسکن در دهه 60 با توجه به حوادث رخ‌داده در این دوران از قبیل جنگ، تصویب قانون زمین شهری و ... و سیاست‌های در نظر گرفته‌شده توسط دولت در زمینه تخصیص مسکن به شهروندان بالاتر از سایر دوره‌ها بوده است. از میزان این شاخص‌ها در سال‌های بعد به‌ویژه دهه 80 و 90 کاسته شده اما در این دهه‌ها بر فراوانی شاخص‌های مسکن افزوده‌شده است. نتایج: شاخص‌های مطرح در این دهه‌ها مشابه بوده و در طی گذشت زمان تغییر چندانی در آن‌ها رخ نداده و به‌صورت ثابت و سنتی باقی‌مانده‌اند. تغییر این شاخص‌ها در برنامه‌ریزی مسکن در شهرهای ایران امری لازم و ضروری است.

Rethinking database index in the Iranian housing planning system

Objective: Housing is one of the necessities of life all over the world and in cities, it is a big problem for citizens and officials. The purpose of this article is to identify and analyze the effective indicators in the housing sector and explain them in urban housing planning in Iran over 40 years (1978 to 2017) extracted from the Statistics Center of Iran.Methods: The present article is applied in terms of purpose and descriptive in terms of method. The general approach is qualitative content analysis in which documents and reports, upstream documents including economic, social and cultural development plans and the comprehensive housing plan and other documents related to the subject of housing are examined. In the analysis section, in order to better clarify and understand the matter, the graphs related to the statistical means prepared in SPSS and Excel software have been used.Results: The results Indicate that the number of effective indicators of the housing sector in the 60s due to events that occurred during this period such as war, the adoption of urban land law, etc. and policies considered by the government in allocating housing to higher citizens was higher than other periods. The amount of these indicators has decreased in the following years, especially in the 80s and 90s, but in these decades, the frequency of housing indicators has increased.Conclusion: The indicators in these decades are similar and have not changed much over time and have remained constant and traditional. Changing these indicators in housing planning in Iranian cities is necessary.