تحلیلی بر ظرفیت های فرهنگی – اجتماعی تاثیرگذارِ بافت های فرسوده بر توسعۀ درون زا (مطالعۀ موردی: کلانشهر تبریز)

تبیین موضوع: بافت های فرسوده به عنوان بخش هایی از شهر که از چرخۀ تکاملی حیات آن جدا گشته و به شکل کانون مشکلات و نارسایی ها درآمده ، دارای ظرفیت ها و قابلیت های نهان بسیاری هستند که اگر به فعلیت برسند می توانند در فرایند توسعۀ شهر به عنوان نیروی محرک استفاده شوند. از اینرو هدف این تحقیق سنجش ظرفیت های فرهنگی – اجتماعی تاثیرگذار بافت های فرسوده بر توسعۀ درون زا در کلان شهر تبریز می باشد. روش: روش تحقیق در پژوهش حاضر از نظر نوع کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی – تحلیلی می باشد که برای جمع آوری اطلاعات از روش اسنادی – میدانی (پیمایشی) استفاده شده است. جامعه ی آماری پژوهش شامل ساکنان بافت فرسوده، مدیران، کارشناسان و نخبگان دانشگاهی آگاه بر مسائل و مشکلات شهری در کلان شهر تبریز است که حجم نمونه بر اساس روش نمونه گیری گلوله برفی 200 نفر برآورد شده است. یافته‎ها: یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد هفت مولفه ی اجتماعی– فرهنگی تحقیق، توسعه درون زای بافت فرسوده کلان شهر تبریز را 72 درصد تبیین می کنند که در بین متغیرهای تحقیق بیشترین مولفه تاثیرگذار بر توسعه ی درون زا عبارت است از علاقمندی به ادامه سکونت در بافت، احساس امنیت در بافت، کمک  همسایگان در حل مشکلات، شاهد شکل گیری وقایع مختلف در بافت بودن و میزان مشارکت در انتخابات شوراهای شهر که به ترتیب با ارزش 0.936، 0.936، 0.933، 0.929 و 0.921 می باشند. نتایج: بیشترین تاثیر مولفه های اجتماعی – فرهنگی موجود بر توسعه اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و کالبدی بافت های فرسوده به ترتیب با ارزش 0.792، 0.760، 0.663 و 0.553 می باشد.

An analysis of the influential cultural social capacities of worn out tissues on endogenous development (Case study: Tabriz metropolitan)

Objective: The worn out tissues as parts of the city that are separated from the evolutionary cycle of life and become the focal point of the problems and inadequacies have many hidden capacities and capabilities that, if activated, can be used as a driving force in the urban development process. The purpose of this research is to measure the cultural social capacities of the worn out tissues on endogenous development in Tabriz metropolitan area. Methods: The methodology of the research in the present study is of applied and descriptive analytical nature. Data collection is done by documentary field (survey). The statistical population of the study consisted of inhabitants of weary texture, managers, experts and academic elites aware of urban problems in Tabriz metropolis. Results:Findings show that the seven socio cultural components of the research explain the endogenous development of the worn out tissue of Tabriz metropolis by 72%. Among the research variables, the most influential components on endogenous development are: interest in continuing to live in the tissue, feeling safe in the tissue, helping neighbors solve problems, witnessing the formation of various events in the tissue and the level of participation in city council elections. The values are 0.936, 0.936, 0.933, 0.929 and 0.921, respectively. Conclusion: The greatest impact of existing socio cultural components on economic, social, environmental and physical development of worn out tissues is 0.792, 0.760, 0.663 and 0.553, respectively.