تحلیل نابرابری نماگرهای توسعه پایدار فضای سبز شهری (مطالعه موردی: مناطق شهر تهران)

هدف از این پژوهش، ارزیابی شاخص های توسعه فضای سبز شهری، دست‌یابی به میزان نابرابری های منطقه ای و در نهایت سطح‌بندی مناطق 22 گانه شهر تهران ازنظر برخورداری از فضای سبز است. روش تحقیق در این پژوهش «توصیفی، قیاسی و تحلیلی» است. جامعه آماری آن، 22 منطقه شهرداری تهران است. لذا پس از گردآوری اطّلاعات و داده های آماری و پردازش آن به وسیله نرم‌افزارهای spss و arcgis وضعیت فضای سبز مناطق شهری تهران تحلیل و شاخص های توسعه پایدار فضای سبز استخراج گردید و با استفاده از تحلیل gssdi (شاخص توسعه پایدار فضای سبز) و فن topsis، به سطح‌بندی وضعیت فضای سبز مناطق پرداخته شد تا براساس آن، مناطق محروم و در اولویت توسعه فضای سبز شناسایی گردد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که متوسط سرانه فضای سبز به‌دست‌آمده برای مناطق شهر تهران در سال 1388، 5/9 مترمربع است که تقریباً نصف حداقل سرانه پیشنهادی برای شهر تهران (10 مترمربع) براساس طرح جامع آن در سال 1386 است. کمترین سرانه، متعلق به منطقه ده با سرانه 0/16 مترمربع با جمعیت 329507 نفر و مساحت 8159515,08 مترمربع و بیشترین سرانه فضای سبز متعلق به منطقه سه با سرانه 15 مترمربع با جمعیتی در حدود جمعیت منطقه ده، 321496 نفر و مساحت 29299512.3 متر مربع است.