امکان‌سنجی آسیب‌پذیری شهر سنندج در برابر زلزله با استفاده از مدل متوسط وزنی مرتب‌شده (Owa)

ایران در مرکز کمربند زلزله خیز دنیا واقع‌ شده است. وقوع زلزله های مخرّب چند دهۀ اخیر نشان داده که هیچ نقطه ای از این کشور از خطر زلزله در امان نیست. این مخاطره برای توسعۀ جوامع شهری تهدید محسوب می شود. با شناخت متغیّرها و پهنه بندی مناطق می توان میزان آسیب های زلزله را کاهش داد. این پژوهش با هدف پهنه بندی میزان آسیب‌پذیری ناشی از این مخاطره در شهر سنندج بر اساس متغیّرهای تاثیرگذار، تدوین ‌شده است. در این راستا، لایه های متغیّرهای طبیعی، کالبدی و انسانی اجتماعی تهیه و به صورت رستری آماده شدند. مدل خطی وزنی مرتب ‌شده با دو روش ریسک گریز و ریسک‌پذیر به کار گرفته شدند تا میزان آسیب پذیری شهر با دقت و جزئیات بیشتری آشکار و طبقه بندی شود. نتایج نشان داد که قسمت‌های شمال و شمال غربی از آسیب‌پذیری بالایی با منشا کالبدی و انسانی برخوردارند درحالی‌که قسمت های جنوبی که در درجۀ بعدی از آسیب‌پذیری قرار دارد، منشا طبیعی دارند. بر این مبنا چنین استنباط شده که می‌توان با محدود کردن توسعه به سمت جنوب و تغییر کالبدی و ویژگی های اجتماعی در قسمت های شمال و شمال غربی شهر؛ میزان آسیب‌پذیری ناشی از زلزله را کاهش داد.