سنجش نابرابری فضایی شاخص های فرهنگی بین شهرستانی با استفاده از مدل ویکور (مطالعۀ موردی: شهرستان های کرمانشاه)

از مهم ترین مسائل موثر بر رفتارها در جوامع انسانی مقولۀ فرهنگ است. در بیشتر کشورهای در حال توسعه، توسعۀ فرهنگی یکی از ابعاد اصلی فرایند توسعه محسوب می شود. بنابراین برای برنامه ریزی، تخصیص منابع و اعتبارات میان مناطق مختلف، شناسایی جایگاه منطقه در بخش مربوطه و سطح بندی برخورداری از مواهب توسعه  ضروری است. هدف از این پژوهش، تعیین و تحلیل سطح توسعۀ فرهنگی و نابرابری ناحیه ای شهرستان های استان کرمانشاه با استفاده از مدل آنتروپی ویکور است. جامعۀ آماری پژوهش، 14 شهرستان استان کرمانشاه است. رویکرد حاکم بر این پژوهش توصیفی کمی و تحلیلی است. در این پژوهش از 20 شاخص فرهنگی برای سطح بندی و جایگاه هر یک از شهرستان های استان کرمانشاه در چهار سطح توسعه یافته (فرا برخوردار)، در حال توسعه (برخوردار)، توسعه نیافته (نیمه برخوردار) و محروم (نابرخوردار) بهره گرفته شده است. یافته های پژوهش مبین آن است تنها شهرستان کرمانشاه در سطح توسعه یافته و رتبۀ اول قرار دارد و شهرستان های اسلام آباد غرب و صحنه در سطح در حال توسعه (برخوردار) و رتبۀ دوم قرار دارند. شهرستان های کنگاور، سنقر، هرسین، پاوه،  سرپل ذهاب، گیلانغرب، قصر شیرین در سطح توسعه نیافته (نیمه برخوردار) و در  رتبۀ سوم و شهرستان های روانسر، دالاهو، ثلاث باباجانی و جوانرود در سطح محروم (فروبرخوردار) و رتبۀ چهارم قرار دارند. یافته های  حاصل نشان می دهد که نابرابری های فضایی فرهنگی، در سطح استان بسیار بالا است و تناسب چندانی با عدالت اجتماعی نداشته و لازم است به توزیع عادلانۀ منابع وخدمات فرهنگی در سطح توسعۀ فرهنگی توجه جدّی شود.