اثرات گردشگری بر توسعۀ شهر با رویکرد ارتقای کیفیت زندگی (مطالعۀ موردی: شهر گچساران)

سطح کیفیت زندگی جامعۀ محلی با مراحل مختلف مدل چرخه حیات گردشگری در ارتباط است. در نظریه‌های متعدد اعتقاد بر این است چرخه حیات گردشگری، که عموماً بر ظرفیت تحمل اجتماعی استوار است، در طول مراحل اولیه توسعه تغییرات مثبتی در سطح کیفیت زندگی ساکنان مقصد ایجاد می شود؛ ولی در ادامه، زمانی که  ظرفیت تحمل یا سطح تغییرات قابل قبول جامعه به آستانه خود برسد، تغییرات منفی ناشی از توسعه گردشگری در جامعه نمایان خواهد شد و به تدریج، کیفیت زندگی ساکنان مقصد تنزل خواهد کرد؛ به همین منظور، در این پژوهش سعی شده است پیامدها و اثرات مثبت اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی حاصل از توسعۀ گردشگری بر توسعۀ شهر با رویکرد ارتقاء کیفیت زندگی در شهر گچساران (دوگنبدان) از دیدگاه کارشناسان امر بررسی شوند و از این طریق، راهکارهایی در جهت توسعۀ شهر گچساران پیشنهاد شده است. برای رسیدن به هدف تحقیق از روش توصیفی تحلیلی از نوع پیمایشی و برای جمع آوری داده‌ها از ابزار پرسشنامه و برای تحلیل داده‌های تحقیق از نرم افزار spss استفاده شده است. این تحقیق بر اساس موضوع از نوع پژوهش های موردی و برحسب محتوا از نوع تحقیقات کاربردی است؛ که به تعیین و تفسیر متغیرهای مستقل و وابسته خواهد پرداخت. رویکرد تحقیق نیز از نوع اثبات گرایی بوده و به وسیلۀ آزمون همبستگی پیرسون به اثبات رابطۀ بین متغیرها می‌پردازد. در نهایت با تحلیل های صورت گرفته در این پژوهش بین رونق گردشگری و بهبود کیفیت زندگی رابطۀ معناداری وجود دارد؛ همچنین، بین گسترش گردشگری و توسعۀ شهر رابطۀ معنادار و مستقیم وجود دارد.