تحلیل توزیع پارک‌های شهری با رویکرد عدالت فضایی (مطالعۀ موردی: شهر بناب)

تبیین موضوع: پارک‌های‌ شهری بخشی از زیرساخت‌های عمومی‌اند که کارکردهای مفیدی برای محیط شهر، از جمله بهبود کیفیت هوا، انجام فعالیت‌های تفریحی، ثبات عاطفی شهروندان و ارتقای کیفیت زندگی شهری دارد. اما تضادها و نابرابری‌های موجود در توزیع چنین کاربری‌ها، از اساسی ترین چالش‌ها در زمینۀ عدالت فضایی شهری است. هدف تحقیق حاضر، تحلیل توزیع فضایی پارک‌های شهر بناب با رویکرد عدالت فضایی است. روش: نوع پژوهش، کاربردی و با توجه به ماهیت موضوع، روش پژوهش، توصیفی تحلیلی است. روش گردآوری داده‌ها به صورت ترکیبی مبتنی بر اسنادی و پیمایشی است؛ به این ترتیب که برای تدوین چارچوب نظری و استخراج شاخص‌ها، مروری بر تحقیقات پیشین و داده‌های مرکز آمار ایران صورت گرفته است؛ هم‌چنین، برای تطبیق داده‌ها و شاخص‌های مورد استفاده با واقعیت‌های موجود از روش پیمایشی بهره گرفته شد. برای پردازش داده‌ها از شاخص میانگین نزدیک‌ترین همسایه و تحلیل شبکه به صورت تلفیقی با سایر قابلیت‌های فضایی arcgis استفاده شد. یافته‎ها: نتایج بدست آمده نشان‌دهندۀ خوشه‌ای بودن توزیع فضایی پارک‌ها است که بیانگر توزیع نسبتاً مناسب پارک‌های شهر بناب در مناطق مرکزی و شمال شرقی شهر و نامناسب بودن آن در سایر بخش‌های شهری می‌باشد. بعلاوه، توزیع پارک‌ها تا حدودی مطابق با تراکم جمعیتی در بخش‌های مختلف شهر بناب صورت گرفته ولی توزیع فضایی این خدمات در محلات حاشیه‌نشین شهر بناب مطلوب نیست. نتایج: آنچه از این تحقیق بر می آید این است که عدالت فضایی در توزیع پارک‌های شهر بناب چندان رعایت نشده است.