شناسایی و اولویت بندی شاخص های سازندۀ برنامه ریزی شهری در زیست پذیری شهری (مطالعۀ موردی: مناطق چهار گانۀ شهر کرمان)

رشد فزاینده و شتابان شهرنشینی در چند دهۀ اخیر موجب شده، تا شهرها با چالش هایی همچون، کاهش زیست پذیری و کیفیّت زندگی، کم رنگ شدن حس تعلق اجتماعی، نابرابری های اجتماعی اقتصادی و گسترش  مشکلات اکولوژیکی مواجه گردند. از این رو هدف پژوهش حاضر شناسایی و تعیین تاثیرگذارترین شاخص   سازندۀ برنامه ریزی شهری به منظور زیست پذیری مناطق چهار گانۀ شهر کرمان است. روش تحقیق، توصیفیتحلیلی و از نظر هدف، کاربردی است. با توجّه به موضوع تحقیق و منطقۀ مورد مطالعه روش گردآوری داده ها، با استفاده از پرسشنامه است که به این منظور از 40 کارشناس مشرف بر وضع موجود شهر با استفاده از تکنیک دلفی انتخاب شده است. پایایی داده های مورد استفاده با بهره گیری از آلفای کرونباخ به میزان 0.842 محاسبه  شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون one sample ttest و مدل رگرسیون گام به گام و برای سطح بندی سهم هر یک از شاخص های مورد پژوهش در مناطق چهار گانۀ شهر کرمان از نرم افزار arc gis استفاده شده است. نتایج به دست آمده از آزمون  t نشان می دهد که نظر کارشناسان در مورد شاخص های سازندۀ برنامه ریزی شهری در زیست پذیری مناطق چهار گانۀ شهر کرمان، با توجّه به در نظر گرفتن مقدار آزمون که در اینجا عدد 3 است در حد متوسط می باشد؛ همچنین، نتایج مدل رگرسیون حاکی از آن است که، از میان شاخص های مورد بررسی، شاخص کالبدی با ضریب بتا 486/. سپس شاخص اقتصادی و زیست محیطی یا ضریب بتا 341/. در انتها شاخص اجتماعی با ضریب بتا 278/0 به ترتیب بیشترین سهم را در زیست پذیرتر نمودن شهر کرمان داشته اند.