تحلیل تطبیقی دسترسی به فضاهای عمومی و کارکرد سیمای شهری با رویکرد توسعۀ پایدار (مطالعۀ موردی: مناطق 1 و 2 شهر کرمان)

شهر، فضایی کالبدی کارکردی برای انجام انواع فعالیت‌های انسانی است و آراستگی و زیبایی محیط آن آرامش روح و روان را برای شهروندان در بر دارد. دستیابی به عدالت فضایی در توزیع فضاهای عمومی شهری هدف برتر و با اهمیّتی برای برنامه ریزان شهری بوده است، از این‌ رو هدف این پژوهش، تحلیل تطبیقی دسترسی مناسب به فضاهای عمومی و سیمای شهری بافت قدیم واقع در منطقۀ یک و بافت جدید واقع در منطقۀ دو شهر کرمان با رویکرد توسعۀ پایدار می باشد. روش انجام این پژوهش توصیفی تحلیلی بوده که اطلاعات آن از طریق مطالعات کتابخانه‌ای و اسنادی، برداشت‌های میدانی، گردآوری شده است. معیارهای دسترسی مناسب به فضاهای عمومی، سیمای شهری و کیفیت مسکن مشخص گردید و محدودۀ مورد مطالعه، منطقۀ 1 و 2 شهر کرمان مشخص گردید و داده ها و اطلاعات با استفاده از نرم افزار 10.3 arcgis مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت رتبه بندی محلات مورد مطالعه از مدل‌ ahp  بهره برده شده است. نتایج نشان می دهد که محلات مورد مطالعۀ بافت جدید (سرجنگلداری با 0.428 امتیاز و الغدیر2 با 0.304) در رتبه های اوّل و دوم و محلات مورد مطالعۀ بافت قدیم (ناصریه با 0.169 و قلعه محمود با 0.084 امتیاز) در رتبه های سوم و چهارم قرار گرفته اند؛ در نهایت دسترسی مناسب به فضاهای عمومی و سیمای شهری بافت جدید شهر کرمان با توجه به نتایج به دست آمده از وضعیت مطلوبی نسبت به بافت قدیم برخوردار می باشند و  ضرورت دارد برنامه ریزی مناسبی برای بالا بردن مطلوبیت فضاها در بافت قدیم صورت گیرد.