بررسی رابطه بین ارزش افزوده زیربخش‌های کشاورزی و نابرابری درآمدی در مناطق روستایی ایران

نابرابری درآمدی یکی از مهم‌ترین مسائلی است که به سبب تاثیر آن بر جنبه‌های مختلف رفاه اقتصادی، تامین امنیت غذایی و مسائلی که متعاقبا ایجاد خواهد شد مورد توجه جدی سیاستگذاران اقتصادی است. بنابراین هدف این تحقیق با توجه به اثرات متفاوتی که افزایش ارزش افزوده زیربخش‌های کشاورزی بر توزیع درآمد دارند، بررسی رابطه‌ی بین افزایش ارزش افزوده زیربخش‌های کشاورزی و نابرابری درآمد است. برای این منظور از رهیافت میانگین گروه‌های تلفیق شده (pmg) برای دوره زمانی 1384-1393استفاده شده‌است. نتایج نشان می‌دهد که اثرات افزایش ارزش افزوده بخش کشاورزی بر نابرابری درآمدی منفی است و در سطح زیربخش‌ها، در بلندمدت، کوتاه‌مدت و در مقاطع (استان‌ها) نتایج متفاوتی به دست می‌آید.بدین ترتیب آنچه که می‌توان از این نوع تحلیل‌ها نتیجه‌گیری نمود این است که اکیدا سیاست‌گذاری کلان برای همه‌ی زیربخش‌ها و همه‌ی استان‌های کشور به سبب تمایزاتی که دارند نمی‌تواند نتایج مشابه‌ای به دست دهد. بنابراین پیشنهاد می‌گردد نگاه کلان‌بخشی نسبت به بخش کشاورزی تغییر نماید و نگاه کلان‌زیربخشی جایگزین آن شود. در ادامه نیز سیاست‌های توسعه‌ای متناسب با هر استان و بسته به ماهیت زیربخش‌های هر استان مورد توجه قرار گیرد.

investigating the relationship between value added of agricultural sub sectors and income inequality in rural areas of iran

income inequality is one of the most important issues that is of serious concern to economic policymakers due to its impact on various aspects of economic welfare and food. therefore, the purpose of this research is to investigate the relationship between the increase in the agricultural value added and income inequality. for this purpose, the pooled mean group (pmg) approach has been used for the period of 20052014. the results show that the effects of increasing the agricultural value added on income inequality are negative and different results are obtained at subsectors. the most important finding of this research is that agricultural policies have very different results in subsectors and regions. therefore, it is suggested to change the macrosector approach of the agricultural sector and replace it with the macrosubsector approach. in the following, development policies appropriate to each province and depending on the nature of the subdivisions of each province should be taken into consideration.