تبین تاثیر مشاغل خانگی بر ساختار اقتصادی از دیدگاه روستاییان با رویکرد مدل سازی معادلات‌ ساختاری (مطالعه موردی: مناطق روستایی استان اصفهان)

مشاغل خانگی در مناطق روستایی در راستای ماندگاری آن‌ها و عدم مهاجرت بسیار با اهمیت می‌باشد و بررسی آن می‌تواند در راستای اشتغال پایدار و به تبع آن توسعه پایدار ، با ارزش می ‌باشد. این امر در مناطقی که دارای تعداد زیاد روستا با جمعیت زیاد و اغلب بدون درآمد ثابت می‌باشند، از جمله مناطق روستایی استان اصفهان، از اهمیت بسزایی برخوردار می‌باشد.هدف از این مقاله تاثیر مشاغل خانگی بر ساختار اقتصادی از دیدگاه روستاییان با رویکرد مدل سازی معادلات‌ ساختاری می‌باشد. تحقیق حاضر به لحاظ هدف از نوع تحقیقات کاربردی و به لحاظ ماهیت از نوع تحقیقات توصیفی – علی است. جامعه آماری پژوهش شامل کلیۀ روستاییان شاغل در مشاغل خانگی استان اصفهان می باشد که بر طبق اعلام مرکز آمار ایران در آبان سال 1395 برابر با 296581 نفر بوده اند که از فرمول کوکران برای محاسبه حجم نمونه آماری استفاده شد که بر این اساس حجم نمونه برابر با 384 خانوار برآورد شد. در ادامه با استفاده از روش نمونه‌گیری احتمالی ، پرسشنامه‌ها در بین 95 روستای استان اصفهان که به صورت تصادفی در سال 1398 انتخاب شده اند توزیع شد. نتایج نشان می‌دهد که اعتبار اندازه گیری شده هر پنج مدل اندازه گیری و نیز مدل پنج عاملی مرتبه دوم برای بررسی مشاغل خانگی قابل قبول می‌باشد. در نهایت رونق تولید (0.30)، افزایش سرمایه گذاری(0.18)، بهبود فضای کسب و کار(0.66) ، کاهش بدهی روستاییان(0.46) و کاهش مهاجرت (0.22) از بارهای عاملی را تبیین می نماید .

Explaining the effect of home-based businesses on economic structure from the perspective of villagers with a structural equation modeling approach(Case study: rural areas of Isfahan province)

Homebased businesses in rural areas are very important for their survival and nonmigration, and its study can be valuable for sustainable employment and, consequently, sustainable development. This is very important in areas with a large number of villages with a large population and often without a fixed income, including rural areas of Isfahan province.The purpose of this article is the effect of homebased businesses on economic structure from the perspective of villagers with a structural equation modeling approach. The present research is applied research in terms of purpose and descriptivecausal research in nature. The statistical population of the study includes all villagers working in homebased businesses in Isfahan province, which according to the Statistics Center of Iran in November 2016 was 296581 people. Cochran’s formula was used to calculate the statistical sample size, based on which the sample size is equal to 384 households were estimated. Then, using probabilistic sampling method, questionnaires were distributed among 95 villages in Isfahan province that were randomly selected in 1398. The results show that the measured validity of all five measurement models as well as the secondorder fivefactor model is acceptable for surveying homebased businesses. Finally, production boom (0.30), increase in investment (0.18), improvement of business environment (0.66), reduction of villagers’ debt (0.46) and reduction of migration (0.22) are among the factor burdens. Explains.