ارزیابی سطوح توسعه‌یافتگی مناطق روستایی شهرستان کوهرنگ

درک بهتر پدیده‌های جغرافیایی و شناخت علمی مکان‌های جغرافیایی مستلزم در اختیار داشتن اطلاعاتی جامع از مکان‌های مورد نظر است. همچنین آگاهی از پراکنش فضایی و سطوح توسعه‌یافتگی پیش‌نیاز طرح‌ها و برنامه‌های توسعه روستایی محسوب می‌گردد. از این رو، هدف پژوهش حاضر، ارزیابی سطوح توسعه‌‌یافتگی مناطق روستایی شهرستان کوهرنگ می‌باشد. جامعه آماری پژوهش، نواحی روستایی بالای ده خانوار شهرستان کوهرنگ است (132 روستا). داده‌های مورد نیاز از نوع داده‌های ثانویه است، که به وسیله‌ی طراحی چک لیستی با عنوان شناسنامه‌ی روستا با مراجعه به سالنامه‌ی آماری شهرستان کوهرنگ تکمیل گردید. در پژوهش حاضر، برای سنجش توسعه‌یافتگی روستاهای مورد مطالعه از روش ترکیبی vikorahp بهره گرفته شده است. همچنین به منظور تعیین توزیع بهینه‌ی شاخص‌ها، ضریب جینی به کار رفت. داده‌پردازی نیز با استفاده از نرم‌افزارهای matlab 7.10 و  expert choiceانجام گرفت. نتایج بررسی درجه‌ی توسعه‌یافتگی نشان داد، روستای قلعه علی آباد با درجه 0.994 بالاترین و روستای دزک چشمه با درجه  0.005 پائین‌ترین درجه‌ی  توسعه‌یافتگی را داشته‌‌اند‌. فزون بر آن، نتایج حاکی از وضعیت نامطلوب توسعه‌یافتگی در منطقه‌ی مورد مطالعه (با میانگین 0.217 در دامنه‌ی صفر تا یک) بود، به نحوی که اغلب روستاها (46.21 درصد) با درصد جمعیتی 39.53 در سطح کاملاً توسعه‌‌نیافته قرار گرفتند. فزون بر آن، نتایج ضریب جینی و ضریب پراکندگی نشان داد که شاخص‌های متعارف توسعه روستایی به صورت مناسب توزیع نشده‌اند. بنابراین، پیشنهاد می‌شود که بازنگری ویژه‌ای، نسبت به تعیین مراکز و کانون‌های اصلی خدمات‌رسانی بر اساس نظام سلسله مراتبی سکونت‌گاه‌ها شود.

Evaluating the Development Levels of Rural Areas in Koohrang County

A better understanding of geographical phenomena and scientific comprehending of geographical locations requires comprehensive information about these areas. In addition, the awareness of the spatial distribution and development levels are considered as prerequisites for rural development plans and programs. Therefore, the aim of this study was to evaluate the development levels of rural areas in Koohrang County. Statistical population was over ten households selected among rural areas (132 villages) in Koohrang County. The required secondary data were collected and designed from the statistical yearbook of Koohrang County in 2011. In this study, a combination method of VIKORAHP was used to measure level of development in the villages. In addition, in order to determine the optimal distribution of indices, the Gini coefficient was used. Data processing was conducted using MATLAB7.10 and Expert Choice software. Results showed that the highest and lowest degrees of development (0.994 and 0.005) were related to Castle of AliAbad and DezakCheshmeh villages, respectively. Moreover, results indicated that there was the unfavorable development in the study area (with average of 0. 217 in the range 01) in a way that most of the villages (21.46%) with 53.39% of the population in the area were completely undeveloped. Furthermore, the results based on Gini coefficient and coefficient of variability revealed that the conventional indices of rural development weren’t distributed properly. Therefore, it is necessary to have special review and reconsider to determine the main service centers based on settlements hierarchical system.