همپایگی در زبان فارسی

در پژوهش حاضر، همپایگی در زبان فارسی در دو گونۀ فارسی نوشتاری رسمی و فارسی محاوره ای غیررسمی بررسی شده تا بسامد وقوع و توزیع هریک از انواع همپایه‌سازهای زبان فارسی در این دو گونه‌ زبانی تعیین شود. با بررسی آمار به ‌دست ‌آمده و تفاوت کاربرد همپایه‌ساز در زبان فارسی گفتاری/ محاوره ای و نوشتاری/ رسمی می‌توان گفت که گونۀ محاوره‌ای، تمایل بسیاری هم به ساخت همپایگی ناآشکار و هم به کاربرد ساخت وابستگی در مقابل ساخت پیوستگی یا همپایگی دارد. دستاورد دیگر پژوهش حاضر، قراردادن /bâ/ «با» در دستۀ همپایه‌سازهای عطفی زبان فارسی بوده است. نگارندگان آزمون جایگزینی را برای نظریۀ خود ارائه داده اند؛ یعنی با جایگزینی به‌جای /bâ/ «با» در ساخت‌های همپایه و با توجه ‌‌به تغییرنکردن چشمگیر معنای ساخت نشان دادند که می‌توان /bâ/ «با» را همپایه‌ساز زبان فارسی در نظر گرفت. این نتیجه‌گیری زبان فارسی را در رده‌ زبان‌های /bâ/ «با» قرار می‌دهد که در کنار زبان‌های دو رده‌ زبانی جهانی از منظر همپایگی هستند.

coordination in persian

persian uses coordination as a primary strategy for constructing complex syntactic structures. this research compares coordination intwo varieties of persian: formal written and informal colloquial. thereare different types of coordinators which are a subgroup ofconjunctions in persian including monosyndetic, bisyndetic andmultisyndetics the latter has not been previously mentioned inresearch. surprisingly, the null coordinator is the most frequent one inboth formal written and informal colloquial persian. statisticalanalysis showed that /bâ/ “with”, a preposition with meanings rangingfrom instrumentality to companionship, also functions as a coordinator in both formal and informal persian. this positions persian among “with-languages”, contrasting with “and-languages” in typological studies.