تبیین جایگاه قید در زبان فارسی بر‌اساس دو رهیافت «افزوده‌‌بنیاد» سنتی و «شاخص‌بنیاد» چینکوئه

در پژوهش حاضر جایگاه قید در زبان فارسی از منظر دو رهیافت «شاخص بنیاد» چینکوئه (1999) و «افزوده بنیاد» سنتی توصیف و تبیین شده است. در این زمینه با پذیرش تقسیم‏بندی قید به دو نوع قید جمله و قید فعل، ملاحظه شد که قید در این زبان در جایگاه‏های آغاز جمله، بلافاصله پس از فاعل و بلافاصله قبل از فعل حضور دارد. بررسی داده ها همچنین نشان داد که قیدهای حالت در جایگاه بلافاصله پس از فاعل به صورت قید فاعل محور تعبیر می شوند و تنها هنگامی که بلافاصله قبل از فعل باشند، خوانش قید حالت دارند. علاوه بر این، داده ها حاکی از آن بود که وقتی قید زبان فارسی موکد می شود، در ابتدای جمله تظاهر می یابد، گر چه به همراه درنگ در پایان جمله نیز به کار می رود. جایگاه های پایان جمله، قبل و بعد از فعل نیز محل حضور قید مکان تشخیص داده شد و همپایگی دو قید در درون جمله در زبان فارسی نیز ملاحظه گردید. نتیجۀ حاصل از تحلیل داده ها، گویای آن است که علی رغم تایید نشدن ترتیب نسبی مورد تاکید چینکوئه بین فرا قید و فرو قید در زبان فارسی، رهیافت «شاخص بنیاد» وی نسبت به رهیافت «افزوده بنیاد» سنتی تبیین بهتری از جایگاه قید در زبان فارسی ارائه می دهد.

The Position of Adverbs in Persian according to Traditional Adjunct-based and Cinque’s Specifier-based Approaches

The present study sought to explore adverbs in Persian according to two generative viewpoints, namely the traditional adjunctbased approach and Cinqueʼs specifierbased approach. Accepting the categorization of adverbs into sentential and verbial ones, the study revealed that in Persian adverbs appear in sentenceinitial, postsubject, and preverb phrase positions. It was also shown that only if the adverbs of manner appeared in the preverb position, they were interpreted as manner adverbs. However, when they occupied postsubject position, they were considered subjectoriented adverbs. Moreover, the heavy stress could make Persian adverbs appear in the initial position in sentences. The coordination of Persian adverbs was also evidenced. Although the relative order among higher and lower adverbs maintained by Cinque was not followed in Persian, it was concluded that specifierbased approach explains the position of adverbs in Persian in a better way.