بررسی نقش بازخورد تصحیحی در ارتقاء توانش منظورشناختی: مطالعه فارسی‌آموزان سطح متوسط

با توجه به اهمیت فراگیری ابعاد منظورشناختی زبان دوم و لزوم ارتقاء توانش منظورشناختی در میان فارسی‌آموزان و با درنظرگرفتن این مهم که تاکنون پژوهش منسجم و اصیلی در خصوص تاثیر بازخورد تصحیحی بر تولید کنش‌های گفتاری توسط فارسی‌آموزان انجام نگرفته است، هدف این پژوهش، مطالعه تاثیر دو نوع بازخورد تصحیحی (بازگویی و فرازبانی) بر تولید کنش‌های گفتاری درخواست کردن و امتناع کردن توسط فارسی‌آموزان سطح متوسط است. به این منظور، 76 فارسی‌آموز از چهار کشور و با سطح زبانی متوسط به صورت تصادفی انتخاب شده ان در چهار گروه، به مدت شش ماه آموزش دیدند: گروه تکلیف محور همراه با بازخورد بازگویی، گروه تکلیف محور همراه با بازخورد فرازبانی، گروه سنتی همراه با بازخورد بازگویی و گروه سنتی همراه با بازخورد فرازبانی. ابزار مورد استفاده در این پژوهش نسخه فارسی شده‌ آزمون تکمیل گفتمان نوشتاری (wdtc) برگرفته از تاج الدین، ​​کشاورز و زندمقدم (2012) است که پایایی و روایی آن مجددا بررسی شده و سپس، به صورت پیش‌آزمون و پس‌آزمون استفاده شده است. تدریس به هر گروه به مدت 6 هفته (هفته‌ای 2 ساعت، جمعاً 12 ساعت) به طول انجامیده است. نتایج نشان داد که اولاً رویکرد تکلیف محور نسبت به روش سنتی در ارتقاء توانش منظورشناختی فارسی آموزان موثرتر است و می‌تواند رشد بسیار بالایی را منجر شود؛ ثانیا، بازخورد فرازبانی در قالب رویکرد تکلیف محور نسبت به بازخورد بازگویی نتایج موثرتری درمیان فارسی آموزان داشته است..

The Role of Corrective Feedback in Developing Pragmatic Competence: The Study of Intermediate Persian Language Learners

Given the fact that no original and genuine study has ever investigated the effect of corrective feedback on the development of the Persian language learners’ pragmatic competence, the present study aimed at studying the effect of two main types of corrective feedback, namely recast and metalinguistic feedback, on the production of two speech acts of request and refusal among intermediate learners of Persian. To this end, 76 Persian learners were randomly selected and assigned to four groups: taskbased instruction and recast, taskbased instruction and metalinguistic feedback, traditional instruction and recast, and traditional instruction and metalinguistic feedback.  The instrument used in this study was a valid and reliable WDCT (Tajeddin, Keshavarz, and Zand Moghadam, 2012) that was used as a pre and posttest. The treatment in each group took six weeks (12 hours). The results showed that the groups who received taskbased instruction outperformed the other groups. It was also revealed that metalinguistic feedback during task based instruction was more effective than recast. This study has implications for Persian language teachers, syllabus designers and materials developers as well as test designers.