بررسی رابطه نگرش گویشوران بومی و میزان شدت تهدید زبانی‌شان با استناد به سند اجرایی یونسکو

برای دستیابی به رابطه بین نگرش بومی زبانان نسبت به گونه زبانی شان و میزان شدت تهدید آن گونه زبانی، از طریق نُه شاخصِ سند اجرایی زبان زنده و درخطر یونسکو (2003) و همچنین فرم نگرش سنج محقق ساخته، ده گونه زبانی در ده آبادی از سه استان تهران، البرز و هرمزگان مورد سنجش قرار گرفت. نتایج از طریق نرم افزار آماری spss تحلیل شد. با توجه به سطح معنی داری آزمون پیرسون رابطه بین دو متغیر نگرش بومی زبان و شدت درخطر بودن گونه زبانی، رابطه خطی مثبت است. اگر نگرش بومی زبان نسبت به گونه زبانی شان مثبت باشد، گونه زبانی آنان از وضعیت ایمن تری برخوردار است و هویت اجتماعی گویشوران در معرض آسیب کمتری است و اگر نگرش گویشوران نسبت به گونه زبانی خود منفی باشد پیش‏بینی می شود که زبان در معرض خطر جدی باشد. برای حفظ یک گونه زبانی، تقویت نگرش بومی‏زبانان به آن زبان یکی از راهکارهای اصلی قابل پیشنهاد است.

Investigating the Correlation between Native Speakers’ Attitudes towards their Language and the Level of their Language Endangerment based on UNESCO’s Operational Document

The present study investigated the relationship between native speakers’ attitude towards their language and the level of their language endangerment based on UNESCO’s operational document of living and endangered languages (2003). The data were collected using a researchermade attitude form from 10 villages in three provinces in Iran, namely Tehran, Alborz, and Hormozgan. The results were analyzed through the SPSS statistical software. The findings of the study indicated a positive significant correlation between two variables of native speakers’ attitude and the level of language endangerment. In other words, when the native speakers’ attitude is positive, their language and social identity have safer condition, and when the native speakers’ attitude is negative, it is predicated that language is in serious danger. The present study suggests that to preserve a language, upgrading the native speakers’ attitudes is one of the main solutions.