ارجاع، مصداق های واقعی و مصداق های گفتمانی

نظریۀ ارجاع مستقیم در مورد برخی مسائل معنی‌شناختی، از جمله مسئلۀ ارجاع به لاوجود و مسئلۀ جایگزینی اسامی خاص هم‌مرجع در جمله‌های نگرش گزاره‌ای با مشکل مواجه می‌شود؛ زیرا تنها چیزی که در این نظریه معنی یک عبارت را تشکیل می‌دهد مصداقِ مرتبط با آن است. در این مقاله، سعی بر آن است که با تکیه بر آنچه «مصداق گفتمانی» نامیده می‌شود، به دو پرسش اساسی در این زمینه پاسخ داده شود: الف) چرا جایگزینی دو عبارت هم‌مرجع در یک جملۀ نگرش گزاره‌ای ارزش صدق جمله را تغییر می‌دهد؟ ب) چگونه می‌توان به ماهیت هایی در متن ارجاع داد که به مصداقی واقعی در جهان خارج ارتباط نمی‌یابند؟ در پاسخ، گفته می‌شود که آنچه مرجعِ عبارات را تشکیل می‌دهد، مصداق های گفتمانی مرتبط با یک یا چند مصداق واقعی متشکل یا یک مصداق انتزاعیِ غیرمتشکل است. در واقع، ارجاع پدیده‌ای پویا و چند سطحی است که زبان و جهان تواماً در آن دخیل‌اند.

Reference, Real Referants and Discourse Referents

The direct reference theory encounters problems in face of some semantic issues, including reference to nonexistents and the substitutivity of coreferent proper names in propositional attitude sentences. That is because the only thing which constitutes the meaning of an expression in this theory is the referent associated with that expression. This paper, relying on a concept referred to as "discourse referent", attempts to answer two basic questions in this regard: a) Why does the substitution of two coreferent expressions in a propositional attitude sentence change the truth value of that sentence? b) How is it possible to refer to identities in a text while there are no real referents in the outside world to associate with them? In response to the above questions, it is said that what constitutes the reference of an expression is a discourse referent which is, in turn, associated with one or more real and formed referents or with one abstract and nonformed referent. In fact, reference is a dynamic and multilevel phenomenon that simultaneously involves language and world.