بررسی شکل ظاهری موجودات مینوی در اسطوره‏‏های ایران به‌منظور بازنمایی در طراحی شخصیت پویانمایی

تولیدات پویانمایی به دلیل آزادی تام در خلق شخصیت‌های رویایی و فضاهای تخیلی، نسبت به سایر گونه‏‏های نمایشی، امکان بیشتری را در استفاده از فانتزی بصری در خود دارند. هدف این پژوهش، بررسی دقیق نحوه تشریح شکل ظاهری موجودات مینوی در اسطوره‏‏های ایران، برای روایت صحیح داستان‏ها و افسانه‏‏های ایرانی همگون با نگرش ماهوی ایرانی به موجودات اساطیری است که با توجه به ماهیت آن، در هنر پویانمایی قابل بازنمایی و استناد خواهد بود. برای مقایسه و مطابقت دقیق، موجودات مذکور از لحاظ کارکرد به دو دسته‏: سپنته (خیر) و انگره (شر) تقسیم شده‎اند. هر دو دسته، از لحاظ توانایی و موقعیت، طبقه‏بندی شده‏اند و براساس متون کهن ادب پارسی، نشانه‏های ظاهری و نحوه بازنمایی هر کدام، استخراج و مشخص شده است. این پژوهش، از نوع توصیفی- تحلیلی است و به روش کتابخانه‌ای، با رویکرد گفتمان رشته‏ای (اقتباسی) انجام شده و در آن، از روش استنباطی (کیفی) استفاده شده است. نتایج نشان می‏دهد با توجه به دوگانه‌باوری یا ثنویت همه آفرینش در بیشتر متون کهن ایرانی، سپنته‌مینوان و انگره‌مینوان به راحتی قابل تشخیص و تصویرند. نیروی خیر همواره با هیبتی معمولی، با تعابیری کلی و به‌دور از ذکر جزییات، نورانی، خوشبو و زیبا توصیف می‏شود. در مقابل، نیروی شر، غول‌پیکر، سیه‌چرده یا ابلق، با اعضای نامتعارف بدن، حیوان‌نما و در نقطه مقابل ایزدان وصف شده‏ است.

analysis of the apparent formability of good and evil forces in iranian myths to be reflected in the design of َanimation and puppet show characters

due to the full ability to create dreamy characters and imaginary spaces، animation productions have more possibilities than using visual fantasy compared to other types of performances..the purpose of this research is to examine the exact way of describing the appearance of minoan creatures in iranian myths، for the correct narration of iranian legends in a manner consistent with the iranian attitude towards mythological creatures، which can be represented and cited in animation art due to their nature.for comparison and exact matching، the mentioned creatures are divided into two categories in terms of function: sapente (good) and angre (evil). in both categories، they are classified in terms of ability and status، and based on the ancient texts of persian literature، the external signs and the way of representation of each have been extracted and specified. the present research is of a descriptive and analytical type. it has been done in the library method and with the approach of disciplinary discourse (adaptation) and the inferential (qualitative) method has been used in it. the results show that considering the dualism or duality of all creation in the majority of ancient iranian texts، sepante minwan and angre minwan are easily recognizable and depicted. the force of good is always described with a simple awe، with general expressions without mentioning details، bright، fragrant and beautiful. on the other hand، the evil force، the giant، the black sheep with the ablaq، with unusual body parts، animal-like، and on the opposite point، izdan are described.