معیارهای بنیادین طنزپردازی در سریال های تلویزیونی

این پژوهش کیفی با استفاده از روش تبیینی تحلیلی، به صورت استنتاجی و اکتشافی درصدد پاسخ به این پرسش است که چه معیارهای بنیادینی جهت طنزپردازی در سریال های تلویزیونی باید مبنای عمل قرار گیرند؟ برای پاسخ به این پرسش مبنای تبیین معیارها، مدل «فرانظریه» بوده است تا با نگاه کلان از طریق «روش مثلث سازی» میان مبانی اندیشه اسلامی، معارف عقلی و نظریه های طنزپردازی در ادبیات نمایشی، معیارهای بنیادین تبیین شوند. نتایج چنین نشان می دهد که معیارهای طنزپردازی عام و خاص هستند. معیارهای عام مبتنی بر نظریه توحیدی شادکامی، سعادت طلبی، اصلاح طلبی و معرفت بخشی است که باید مبنای عمل قرار گیرند و معیارهای خاص که بیشتر در ساخت جهان داستان و تحقق شرایط مفروض آن نقش دارند، عبارتند از صدق و حقیقت در انتخاب موضوع، نصح و خیرخواهی در ایجاد موقعیت های دراماتیک و پایبندی به هنجارهایی چون حفظ کرامت انسانی، احترام به حریم خصوصی، پرهیز از توهین به افراد و مقدسات در شخصیت پردازی و نگارش دیالوگ های دراماتیک.

Fundamental Criteria of Writing Satire in TV Series

This qualitative study, using the analytical explanatory method, inferentially and explanatorily seeks to answer the basic question: which basic criteria should be set in TV series in order to produce comedy? To answer this question, an attempt has been made to base the explanation of the criteria on metatheory. That is, the basic criteria are explained with a macro view through Triangulation of the basics of Islamic thought, rational teachings, and theories of making satires in the dramatic literature. The findings indicate that the criteria for satire are general and specific. General criteria based on the monotheistic theory of happiness, bliss, reformism, and epistemology must be the basis of action, and the specific criteria that play a major role in constructing the world of the story and its supposed conditions include honesty and truth in choosing the subject, advice and benevolence in creating dramatic situations and adherence to norms such as maintaining human dignity, respecting privacy, avoiding insults to individuals and the sacred, in characterizing and writing dramatic dialogues.