بازنمایی پساساختاری مفهوم کودکی در برنامه‌های کودک و نوجوان تلویزیون جمهوری اسلامی ایران دهه هشتاد

این مقاله در پی کشف مفهوم کودکی به کمک یکی از ابزارهای نمادین فرهنگی (برنامه‌های کودک تلویزیون) در دوره‌ای از تاریخ سیاسی اجتماعی ایران است که بیش از هر چیز در کنترل دال های متعارضی همچون منازعه در عرصۀ سیاسی و هویت های جدید سبک زندگی در عرصۀ اجتماعی قرار دارد. از رهگذر قرار گرفتن در شبکه‌ای از روابط بینامتنی معنادار با کمک چارچوب نظری «امر سیاسی» نزد شانتال موفه در تلاش است تا حوزه‌های آگونیسمیک موجود در تمایزات آشتی‌ناپذیر میان هویت های جمعی ما / آن‌ها را کشف کند. روش نشانه‌شناسی پرس و تحلیل واسازی متن دریدا در کشف اشکال هژمونیک (هرچند ناقص و آسیب پذیر) از هویت یابی در کودکان و نوجوانان به کار گرفته شده است. چگونگی بازنمایی کودکان در برنامه های تولیدی تلویزیون ایران و اینکه این بازنمایی آنان را در ارتباط با قدرت حاکم در چه جایگاهی قرار می‌دهد، سوال پژوهش پیش رو است. بررسی منازعه معنایی حاکم بر دهۀ هشتاد به بازنمایی دو «دیگری» متفاوت منجر گردید که یکی در نشانه های غایب سبک جدید زندگی و دیگری در بازنمایی هویت «ما» به‌صورت انتقادی نمایان گشت. گفتمان هژمونیک دهۀ هشتاد نقطه تصمیم ناپذیر تحلیل متن تلقی گردید. یافته ها بیانگر بازنمایی کودکان و نوجوانان به‌منظور سوژه سیاسی و قرار گرفتن در جایگاه بالقوه مقاومت یا سازش با قدرت برتر است که رابطه کودک و نوجوان با قدرت سیاسی را درون گفتمان خودانتقادی توضیح می‌دهد.

poststructural representation of the concept of childhood in child and adolescent programs of the islamic republic of iran television in the 2000s

this article has been carried out to explore the concept of childhood through one of the most symbolic cultural tools i.e. children television programs in a period of iranian political and social history that is more than anything in the control of conflicting signifiers such as conflict in politics and identities which occur in the new lifestyle of the social arena. shantal mouffe attempts to discover the agonistic domains of irreconcilable distinctions between our and/or their collective identities with the help of the empirical theoretical framework using a network of meaningful intertextual relationships. press semiotics has been used to discover hegemonic (though incomplete and vulnerable) forms of identity in children. the question of how children are represented in iranian television production programs and how they represent them in relation to the ruling power is the question of the present article. investigating the semantic conflict of the 1980s led to the representation of two different ‘others ‘, one critical in the absent signs of the new style of life and the other in the representation of our identities. the hegemonic discourse of the 1980s was considered as the decisive point of textual analysis. the findings indicate the representation of children as a political subject and the potential position of resistance to compromise with superior power that explains the child’s relationship with political power within selfcritical discourse.