واکاوی فرایند نشانگی ابژه در توسعه درام مجموعه‌های تلویزیونی (مورد کاوی: مجموعه‌های خانۀ سبز و تئوری بیگ‌بنگ)

پژوهش پیش‌رو به تحلیل فرایند نشانگی ابژه در مجموعه‌های تلویزیونی می‌پردازد و با هدف شناخت ظرفیت نشانه شدن ابژه‌ها و نقشی که در توسعۀ درام ایفاء می‌کنند؛ مجموعه‌های تلویزیونی خانۀ سبز و تئوری بیگ‌‌بنگ را مورد خوانش قرار می‌دهد. آثاری که بخش عمدۀ روایت‌پردازی در آنها مبتنی بر مکانی ثابت است و ساختارشان در طول قسمت‌ها، فصل‌ها و سال‌های متمادی با همان مکان پیشین گسترش می‌یابد. روش تحقیق این پژوهش از نوع کیفی تحلیل نشانه‌شناسی بوده و جامعۀ موردبررسی پژوهش نیز به‌صورت هدفمند از مجموعه‌های مکان‌محور تلویزیونی انتخاب شده است. همچنین ابزار گردآوری اطلاعات شامل فیش‌برداری از کتاب‌ها، مقالات و متنی‌کردن نمونه‌های مشاهده‌ای است. با توجه به بررسی انجام شده می‌توان گفت فرایند نشانگی ابژه در مجموعه‌های تلویزیونی، ظرفیتی را می‌آفریند که نشانه در محور طولی درام به‌صورت متناوب و دنباله‌دار امکان حضور، نقش‌آفرینی و همنشینی با سایر عناصر درام را داشته باشد و در محور عرضی نیز موجبات همبستگی بیشتر نشانه‌ها و درام را رقم بزند. بهره‌گیری از این فرایند در مجموعه‌های تلویزیونی، ذخیرۀ نشانه ای و قراردادی را ایجاد می‌کند که مجموعه‌‌ در طول قسمت‌های مختلف خود، به‌دفعات می‌تواند از آن در راستای توسعه درام و خلق موقعیت‌های نمایشی استفاده کند.

Analysis of Object Semiotization in Development of TV Series DramaA Case Study on ‘Khaneh Sabz’ and the ‘Big Bang Theory Series‘

This research has been carried out to explore the process of object semiotization in TV series and intend to recognize the role of object conversion to sign in developing drama. Therefore, this paper analyzes ‘Khaneh Sabz’ (Green House) and the Big Bang Theory series. The series that most of their narratives occur in just one location and their structures take place in the same location over each episode, season and even after years. This research has been carried out based on a semiotics approache and accomplished through a literature review. This case study consists of selected locationbased TV series focusing on the published books and articles for data gathering. According to the results, it can be stated that the process of object semiotization on TV series creates the potentiality that allows new signs to attend the syntagmatic axis. In the meantime, signs will be able to roleplay in plot and associate with other drama elements. Also, it can bring a correlation between the signs and drama on the pragmatic axis. Applying object semiotization process to TV series initiates an arrangement and a code that series can use them regularly to create dramatic situations and develop drama during various episodes and seasons.