نظریه مانستربرگ: «ذهن» ماده خام سینما،یا سینما هنرِ«ذهن» به‌مثابه کنش ادراکی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
معتمدی احمدرضا
|
|
منبع
|
رسانه هاي ديداري و شنيداري - 1397 - دوره : 12 - شماره : 28 - صفحه:179 -198
|
|
چکیده
|
هوگو مانستربرگ در سال 1916 به‌عنوان نخستین نظریه‌پرداز فیلم بر مبنای فلسفه ایده‌آلیستی کانت به تجزیه و تحلیل هنر نوپدیدار سینما مبادرت ورزیده است. بسیاری از تحلیل‌گرانی که پس از وی به تحلیل و واکاوی نظریه فیلم وی «فتو پلی: بررسی روان‌شناسی و زیبایی‌شناسی فیلم» پرداخته‌اند، بر این اعتقاد بوده‌اند که مانستربرگ علت مادی یا ماده خام سینما را «ذهن» تلقی می‌کند. بنای این نوشتار بر آن است که ثابت کند، مانستربرگ همچون نظریه‌پردازان نئورالیست ماده خام سینما را واقعیت می‌داند، اما به این علت نظریه خود را مبتنی بر ادراک استعلایی کانت استوار کرده است و اعتقاد بر القای وحدت کامل به شیء دیداری را بر پرده سینما از طریق غلبه بر واقعیت بیرونی و اعطای شاکله درونی به شیء بر قاعده ساختارهای پیشینی فاهمه قرار داده است، سینما را چونان «فرایند ذهنی»، هنر نمایش «ذهنیت» بازشناسی می‌کند. پس برخلاف نظر عمده شارحان وی، مانستربرگ علت مادی یا ماده خام سینما را «ذهن» تلقی نمی‌کند، اینکه وی سینما را هنر ذهن باز می‌شناسد معطوف به کارکردهای سینما متناظر با تجربه ادراکی و سایر کنش‌های ذهنی است. روش تحقیق در این نوشتار برمبنای پژوهش کتابخانه‌ای و تحلیلی توصیفی است.
|
|
کلیدواژه
|
مانستربرگ، التفات، ذهن، واقعیت، ادراک استعلایی
|
|
آدرس
|
دانشگاه صدا و سیما, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
drmotamedy@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|