توسعه مدل ساختاری پیش بینی تعهد حرفه ای براساس مولفه های خودرهبری

زمینه. سرمایه انسانی، حیاتی ترین عنصر راهبردی و اساسی ترین راه برای ارتقای عملکرد و کارایی سازمان است. با توجه به اهمیت منابع انسانی، بدیهی است که برای دستیابی به اهداف نظام سلامت، نیروی انسانی باید علاوه بر مهارت و تخصص، تعلق و تعهد مطلوبی داشته باشد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل ساختاری پیش بینی تعهد حرفه ای براساس مولفه های خودرهبری در کارکنان دانشگاهی انجام گرفته است. روش کار. این پژوهش از نوع کاربردی، و از حیث روش، توصیفی- همبستگی می باشد. جامعه ی آماری پژوهش کارکنان دانشگاه علوم پزشکی تبریز مطابق آمار واحد مدیریت منابع انسانی در تاریخ 1399 به تعداد 976 نفر بود که از این تعداد 276 نفر به عنوان نمونه ی آماری براساس فرمول کوکران برآورد و به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسش نامه جمع آوری گردیدند. در این پژوهش از مدل یابی معادلات ساختاری مبتنی بر نرم افزار pls3 جهت آزمون فرضیات استفاده شده است. یافته ها. یافته های پژوهش نشان داد که مولفه های خودرهبری؛ تجسم عملکرد موفق، هدف گذاری شخصی، پاداش دادن به خود، ارزیابی باورها و مفروضات، مشاهده شخصی، تمرکز بر پاداش های طبیعی و راهنمایی خود بر تعهد حرفه ای در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی تبریز تاثیر مثبتی دارند و مولفه های خودرهبری به طور مثبت تعهد حرفه ای را پیش بینی می کنند. نتیجه گیری. تقویت مولفه های خودرهبری در کارکنان منجر به ارتقاء نشاط روحی، رضایت شغلی و تعهد حرفه ای آنان و به طور کلی، تجلی بهتر اهداف متعالی و افزایش چشمگیر عملکرد سازمان خواهد شد.

developing a structural model for predicting professional commitment based on self-leadership components

background. human capital is the most vital strategic element and the most basic way to improve the performance and efficiency of an organization. concerning the importance of human resources, it is obvious that in order to achieve the goals of the health system, human resources must have a favorable sense of belonging and commitment in addition to skills and expertise. based on this, the current study aimed at providing a structural model for predicting professional commitment based on the components of self-leadership among the employees of a medical science university. methods. the current applied research utilized a descriptive-correlational design. the statistical population of the employees of tabriz university of medical sciences (northwest of iran) was 976. of this amount, 276 individuals were estimated as the statistical sample based on cochran's formula and were randomly selected. data were collected randomly through a questionnaire. in this study, structural equation modeling based on pls3 software was used to test the hypotheses. results. the results indicated that the components of self-leadership-visualization of successful performance, personal goal setting, self-rewarding, evaluation of beliefs and assumptions, personal observation, focusing on natural rewards, and self-guidance had a positive effect on professional commitment among the employees of tabriz university of medical sciences. what is more, the components of self-leadership positively predicted professional commitment. conclusion. strengthening the components of self-leadership among employees will lead to the improvement of their morale, job satisfaction, and professional commitment, and in general, a better manifestation of lofty goals and a significant increase in the performance of the organization.