تاثیر خودرهبری بر عملکرد نوآورانه شغلی اساتید دانشگاه علوم پزشکی تبریز؛ نقش میانجی گری توسعه حرفه ای

زمینه. با توجه به پیشرفت و گسترش روزافزون علم پزشکی، نوآوری و ارتقای آموزش پزشکی جامعه نگر بر کیفیت خدمات پزشکی تاثیر بسزایی دارد. وجود خلاقیت و نوآوری در هر حیطه از آموزش پزشکی در بین اعضای هیات علمی و عملکرد نوآورانه آن ها می تواند بستر مناسبی را جهت ارتقای کیفیت آموزش علوم پزشکی فراهم نماید. در این میان مهارت خودرهبری و توسعه حرفه ای نقش سازنده ای در ارتقای دانش و مهارت های اعضای هیات علمی برای دستیابی به این اهداف بازی می کنند. این تحقیق با هدف «تعیین روابط خودرهبری با عملکرد نوآورانه شغلی با میانجیگ ری توسعه حرفه ای در اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز» انجام شد. روش کار. مطالعه حاضر با بهره گیری از رویکرد کمّی و مشاهده ای انجام شد. روش تحقیق توصیفی و مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال تحصیلی 1400-1401 که با توجه به منابع آماری تعداد 793 نفر بود. حجم نمونه بر اساس جدول مورگان 260 نفر تعیین شد. در این تحقیق از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای استفاده شد. ابزار مورد استفاده جهت گردآوری داده های مورد نیاز، پرسشنامه استاندارد نوآوری شغلی اتلای واکیف (atalay & akif) (1982)، پرسشنامه توسعه حرفه ای اعضای هیات علمی داورپناه (1397) و پرسشنامه خودرهبری رحیمی و همکاران (1392) بود. به منظور تجزیه و تحلیل آماری داده های پژوهش، بررسی نرمال بودن متغیرهای مورد مطالعه و همچنین محاسبه ضرایب همبستگی بین آن ها از نرم افزار spss 23 استفاده گردید و نرم افزار مورد استفاده برای محاسبه «الگوسازی معادله ساختاری» نرم افزار amos ver. 23 بود. یافته ها. در این تحقیق طبق جدول ماتریس همبستگی بین توسعه حرفه ای و خودرهبری و عملکرد نوآورانه همبستگی مستقیم و معنی داری وجود داشت. با توجه به نتایج تحلیل عاملی تاییدی و شاخص های ارزیابی، الگوهای اندازه گیری از برازش قابل قبولی برخوردار بودند. آلفای کرونباخ 82/ 0 بود. با توجه به مدل ضرایب استاندارد مدل پژوهش و جدول برآورد ضرایب اثرات مستقیم نتایج به دست آمده از پژوهش حاضر نشان داد ضریب تاثیر خودرهبری بر نوآوری شغلی 37/ 0؛ ضریب تاثیر خودرهبری بر توسعه حرفه ای 38/ 0 و ضریب تاثیر توسعه حرفه ای بر نوآوری شغلی 31/ 0 بود. نتیجه گیری. نتایج این پژوهش نشان داد خودرهبری و توسعه حرفه ای اعضای هیات علمی در عملکرد نوآورانه شغلی آنها تاثیر مثبت و معنی داری دارد. همچنین خودرهبری در توسعه حرفه ای اعضای هیات علمی نقش معنی داری دارد و نقش میانجی توسعه حرفه ای در رابطه بین خودرهبری و عملکرد نوآورانه شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تایید شد.

the effect of self-leadership on the innovative career performance of faculty members at tabriz university of medical sciences: the mediating role of professional development

extended abstract background. due to the progress and expansion of medical science, innovation and promotion of community-oriented medical education has a significant impact on the quality of medical services. the existence of creativity and innovation in every field of medical education among faculty members and their innovative performance can provide a suitable platform for improving the quality of medical education. meanwhile, self-management skills and professional development play a constructive role in improving the knowledge and skills of faculty members to achieve these goals. the research aimed to investigate the potential correlation between self-leadership and innovative job performance among the faculty members at tabriz university of medical sciences, iran. methods. the current study employed a quantitative approach with a practical purpose. the research method was descriptive and correlational, utilizing structural equation modeling. we focused on the faculty members of tabriz university of medical sciences during the academic year 2021-2022. according to the statistical resources, there were 793 faculty members at the university in the mentioned period. as per morgan's table, the sample size consisted of 260 individuals. the methods utilized to collect the required data were the standard questionnaire of occupational innovation developed by etlai and akif (1982), the professional development questionnaire of faculty members developed by davarpanah (2018), and the self-leadership questionnaire developed by rahimi, et al. (2019). to statistically analyze the research data, the spss 23 software was used to verify the normality of the studied variables. to calculate the correlation coefficients between them, amos ver. 23 was utilized. results. according to the correlation matrix table, there was a direct and significant relationship between professional development, self-leadership, and inventive performance. the measurement models fit well based on the results of confirmatory factor analysis and assessment indices. the cronbach's alpha value was 0.82. the self-leadership coefficient of influence on work innovation was 0.37, self-leadership had a 0.38 coefficient of influence on professional progress, and professional development had a 0.31 impact factor on job innovation. conclusion. this study revealed that faculty members' self-leadership and professional development had a positive and statistically significant effect on their innovative career performance. the results also confirmed the mediating function of professional development in the relationship between self-leadership and innovative career performance.