بررسی رابطه بین هوش هیجانی و تاب‌آوری با فرسودگی ‌شغلی در کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی تهران

زمینه و اهداف: فرسودگی‌شغلی یکی از مشکلات اجتماعی عصر حاضر است که عوامل مختلفی می‌توانند بر روی آن تاثیر بگذارند .از جمله این عوامل که باید به دقت مورد بررسی قرار گیرند هوش هیجانی و تاب‌آوری است. هدف اصلی این مطالعه بررسی رابطه بین هوش هیجانی و تاب‌آوری با فرسودگی‌ شغلی در کارکنان ستادی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی تهران بود. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی از نوع همبستگی بود که در واحدهای ستادی معاونت‌های دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1397 انجام شد. نمونه آماری 287 نفر از کارکنان واحدهای ستادی بودند که به روش نمونه‌گیری ‌تصادفی ‌طبقه‌ای ‌نسبتی انتخاب شدند. جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌های هوش هیجانی schutte (s_eis)، تاب‌آوری کانر و دیویدسون (cd_risc )و فرسودگی‌شغلی مسلش (m_jb) استفاده شد. از نرم‌افزارهای آماریspss وamos نسخه 22 و جهت تحلیل داده‌ها از روش تحلیل مسیر استفاده گردید. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان داد بین هوش هیجانی و تاب‌آوری رابطه معنی‌دار و مستقیم وجود دارد (ضریب همبستگی 0/381-p<0.001 نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد که قدرت پیش‌بینی هوش هیجانی به عنوان یکی از متغیرهای پیش‌بینی کننده فرسودگی‌شغلی به گونه ای است که با افزایش هوش هیجانی می‌توان کاهش فرسودگی‌شغلی را در کارکنان پیش‌بینی کرد. هوش هیجانی جز ویژگی‌هایی است که می‌تواند از طریق برنامه‌های آموزشی مناسب و پرورش کارکنان تقویت شود.

The Relationship between Emotional Intelligence, Resiliency and Burnout in Staff of the headquarter of Tehran University of Medical Sciences and Health Services

Background and objectives: Job burnout is one of the social problems of the present era that many factors can effect on it. These factors that should be carefully surveyed include emotional intelligence and resiliency. The main objective of this study was to obtain a cognitive and comprehensive knowledge of the relationships between the three variables affecting job burnout, emotional intelligence and resilience among the staff working at the headquarters of Tehran University of Medical Sciences. Materials and Method: The present study was a correlational crosssectional study which was conducted at the headquarter units of of Tehran University of Medical Sciences deputies. The statistical sample consisted of 287 employees of headquarter units staff selected by stratified random sampling method. Data were collected by Schutte Emotional Intelligence Questionnaire (S_EIS) (1998), Conner & Davidson (CD_RISC) (2003) and Maslach Burnout Questionnaire M_JB (1981). SPSS and Amos software version 22 were applied and path analysis was used to analyze the data. Results: The correlation coefficient between the main scales of the research by Spearman test showed that there is a significant and direct correlation between emotional intelligence and resiliency (r= 0.381, p Conclusion: The predictive power of emotional intelligence as one of the predictors of job burnout is such that with increasing emotional intelligence, job burnout reduction can be predicted among employees. On the other hand, the emotional intelligence is a feature that can be strengthened through appropriate training programs.