بررسی رابطه استرس شغلی و جو سازمانی نوآورانه با فرسودگی شغلی در پرسنل بیمارستان

زمینه و اهداف: فرسودگی شغلی، واکنش افراد به منابع مداوم استرس بین فردی در محل کار است. فرسودگی موجب کاهش کمیت و کیفیت فعالیت های پرسنل بیمارستان شده و در نتیجه نارضایتی از ارائه خدمات به وجود خواهد آمد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه استرس شغلی و جو سازمانی نوآورانه با فرسودگی شغلی در پرسنل بیمارستان بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه پرسنل بیمارستان های شهر کرمانشاه بود که به طور در دسترس نمونه ای به حجم 126 نفر انتخاب شدند. داده ها به وسیله پرسشنامه فرسودگی شغلی ساعتچی و هومن، پرسشنامه جو سازمانی نوآورانه، و پرسشنامه استرس شغلی جمع آوری و با استفاده از روش همبستگی و رگرسیون و به وسیله نرم افزار spss نسخه 24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد میزان فرسودگی شغلی پرسنل بیمارستان در حد متوسط است. بین جوسازمانی نوآورانه با فرسودگی شغلی همبستگی 0/29 وجود دارد (p<0/001)، همچنین بین استرس شغلی با فرسودگی شغلی همبستگی 0/22 وجود دارد (p=0/01). استرس شغلی (0/01=p، و 0/20=beta) و جوسازمانی نوآورانه (0/001=p، و 0/28=beta) توان پیش بینی فرسودگی شغلی را در پرسنل بیمارستان دارند. متغیرهای پیش بین با هم 0/12 فرسودگی شغلی را تبیین کردند (r=0/35, r2=0/12, f=9/1). نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت وجود نوآوری در بیمارستان ها، می تواند از میزان فرسودگی و استرس شغلی پرسنل بکاهد. نگرانی بیش از حد ممکن است بر سلامت روحی و جسمی پرسنل بیمارستان تاثیر منفی داشته و موجب ناراحتی و احساس افسردگی آن ها شود. بنابراین حفظ سلامتی متخصصین بهداشت برای دستیابی به مراقبت با کیفیت از بیماران حیاتی است.

Investigating the Relationship between Job Stress and Innovative Organizational Climate with Burnout in Hospital Personnel

Background and Objectives: Burnout is the reaction of individuals to the persistent sources of interpersonal stress in the workplace. Burnout reduces the quantity and quality of the hospital staff’s activities, and as a result, dissatisfaction with the provision of services will arise. Therefore, the purpose of this study was to investigate the relationship between job stress and innovative organizational climate with burnout in hospital personnel. Material and Methods: This study was descriptive and correlational. Statistical population included all hospitals’ personnel in Kermanshah hospitals and 126 subjects were selected by available sampling. The instruments used included Saatchi and Hooman Occupational Burnout Questionnaire, Innovative Organizational Climate Questionnaire, and Job Stress Questionnaire. Data were analyzed using correlation and regression by SPSS 24. Results: The results showed that there is a correlation (0.29) between the innovative organizational climate and burnout (P= 0.001). Also, there is a correlation between job stress and burnout (R= 0.22, P= 0.01). Job stress (P= 0.01, Beta 0.20) and innovative organizational climate (P= 0.001, and Beta= 0.28) can predict burnout in hospital personnel. Predictive variables explained 0.12 of burnout (F= 9.1, R= 0.12, R= 0.35). The results also showed that the burnout rate of hospital personnel was moderate. Conclusion: Regarding the results of this study, it can be said that the innovation in hospitals can reduce the amount of burnout and occupational stress of the personnel. Too much worry has a negative effect on the mental and physical health of hospital personnel and causes discomfort and depression. Therefore, to achieve a high quality care of patient, health protection of professionals is vital.