نقش دانش آفرینی و ابعاد آن بر مهارت های مدیریتی مدیران دانشگاه علوم پزشکی تبریز

​زمینه و اهداف : هدف از پژوهش حاضر، بررسی نقش دانش‌آفرینی و ابعاد آن بر مهارت های مدیریتی مدیران دانشگاه علوم پزشکی تبریز بوده است. مواد و روش ها : روش پژوهش حاضر توصیفی و تحلیلی بود. جامعه آماری شامل تمامی مدیران (آموزشی، پژوهشی، اداری، مالی) دانشگاه علوم پزشکی تبریز به تعداد 140 نفر بود که با توجه به محدود بودن جامعه آماری از روش تمام شماری استفاده شد. داده ها از طریق پرسشنامه محقق ساخته مهارت های مدیریتی مدیران و دانش‌آفرینی گودرزی (1381) جمع آوری گردید. پایایی پرسشنامه ها با روش آلفای کرونباخ به ترتیب 0.933 و 0.792 به دست آمد. روایی صوری پرسشنامه‌ها نیز از طریق مراجعه به اساتید مدیریتی تایید شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته ها : یافته های تحقیق نشان داد بین دانش‌آفرینی و مهارت های مدیریتی مدیران رابطه مثبتی وجود دارد. به علاوه، بین شاخص های مهارت های مدیریتی مدیران (انسانی، ادراکی و فنی) با متغیر دانش آفرینی رابطه مثبت و معنی‌داری دیده شد. نتایج رگرسیون چندگانه نشان می دهد که ابعاد دانش آفرینی نقش پیش بینی کننده را در مهارت های انسانی، ادراکی و فنی دارد. ارتباط مثبت و معنی‌دار بین دانش‌آفرینی و مهارت‌های مدیریتی مدیران مبین آن است که برای اجرای مدیریت در سازمان در همه سطوح، مدیران باید به دانش‌ روز دسترسی داشته و آن را ارتقاء دهند تا موجب خلاقیت کارکنان و پیشرفت سازمان شوند. بحث و نتیجه گیری : نتایج نشان داده که با ارتقاء دانش‌آفرینی سازمانی و ابعاد آن، مهارت های مدیریتی مدیران نیز بهبود می‌یابد. مدیران برای حرکت به سمت دانش آفرینی باید از توانمندی های پویایی برخواردار باشند و در رسیدن به این توانمندی ها در شناسایی، کسب، به کارگیری، تلفیق و ترکیب مجدد اطلاعات، دانش و مهارت ها، از منابع موجود و بالقوه سازمان به نحو احسن استفاده نمایند.

The Role of Knowledge Creation and Its Dimensions in Management Skills of Managers of Tabriz University of Medical Sciences

​Background and Objectives : The purpose of this study was to study the role of knowledge creation and management skills of managers in Tabriz University of Medical Sciences. Material and Methods : This was a descriptive correlational study. The statistical population consisted of all managers (140 managers) in Tabriz University of Medical Sciences. Census sampling method was used due to limited statistical population. The data were collected through management skills and knowledge creation questionnaire developed by Goudarzi (2002). The reliability was 0.933 and 0.792 respectively using Cronbach's alpha. The validity of the questionnaire was verified by management faculty members. Pearson correlation and multiple regression analysis were used to analyze the data. Results : Results showed that there was a positive relationship between knowledge creation and management skills of the managers. In addition, there was a positive and significant relationship between the management skills indicators (human, conceptual and technical) and the knowledge creation variables. Multiple regression results indicated that the knowledge creation dimensions had a predictive role in human, perceptual and technical skills. A significant relationship between knowledge creation and management skills of managers indicated that managers should have access to the uptodate knowledge to promote it in order to execute it at all levels within the organization to improvement staff and organization creativity. Conclusion : The results demonstrated that the enhancement of organizational knowledge creation and its dimensions lead to improvement of management skills.  Managers need to have dynamic capabilities to move towards knowledge creation and make the best use of available and potential resources of the organization to achieve these capabilities and identify, acquire, apply, integrate and combine the information, knowledge and skills.