پراکندگی شیوع سندرم بهجت در جهان و ایران: مرور سیستماتیک و متاآنالیز

زمینه: سندرم بهجت یک اختلال التهابی با علت نامعلوم است که شیوع و پراکندگی خاصی در سطح جهان دارد. هدف این مطالعه بررسی شیوع سندرم بهجت در جهان و ایران به روش مرور سیستماتیک و متاآنالیز است. روش کار: بانک های اطلاعاتی ovid, medline, rheumatology, google scholar, springer, pub med, science direct wiley, magiran, sid, iranmedex, irandoc از سال 1990 به بعد جستجو شدند. کلیه مطالعات مقطعی مرتبط با شیوع سندرم بهجت در جهان و ایران وارد مطالعه شدند. میزان شیوع سندرم بهجت به عنوان شاخص قابل اندازه گیری با حدود اطمینان 95% محاسبه گردید. جهت انجام تحلیل های آماری، مقادیر شیوع وارد نرم افزار comprehensive metaanalysis (cma) شدند. در نهایت نیز نقشه پراکندگی شیوع سندرم بهجت در جهان با استفاده از نرم افزار geographic information systems (gis) ترسیم گردید. یافته ها: در این بررسی 23 مطالعه پذیرفته شدند. شیوع کلی سندرم بهجت در جهان 42.4 در صد هزار نفر(0.465-0.382 : ci95 %) بود. مقدار ناهمگونی مطالعات با 23 مطالعه برابر با 1127.5 و با 21 مطالعه برابر با 490.3 بود. بیشترین مقدار شیوع مربوط به کشور ترکیه بود که شیوع 4.2 در یک هزار نفر (4.327 4.073 : 95ci %) بود. نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاصل از این مطالعه، بیشترین میزان شیوع سندرم بهجت در بین کشورهای ترکیه، فلسطین اشغالی و ایران است اما در کشورهای اروپایی، امریکا و دیگر کشورهای آسیایی نیز شیوع دارد