رابطه محل سکونت با میزان بستری در بزرگترین بیمارستان ارجاعی شمال غرب کشور به تفکیک بخش های بستری

​زمینه: مطابق الگوی جهانی در ایران نیز جمعیت شهرنشین بیشتر از جمعیت روستایی می باشد. اما آیا میزان استفاده از خدمات بستری این دو گروه در مراکز آموزشی و درمانی دولتی نیز به همان نسبت می باشد؟ پژوهش حاضر در نظر دارد با بررسی آمار بستری سالانه بزرگترین مرکز ارجاع شمال غرب کشور میزان تاثیر محل سکونت بر میزان بستری را تعیین نماید. روش کار: روش این مطالعه توصیفی مقطعی بوده و کلیه موارد بستری در مرکز آموزشی درمانی و تحقیقاتی امام رضا (ع) دانشگاه علوم پزشکی تبریز به عنوان بزرگترین مرکز ارجاع شمال غرب کشور به روش نمونه گیری در دسترس جهت انجام مطالعه انتخاب گردیده است. پرونده30260 بیمار بستری در این مرکز در سال 93 به روش مشاهده مستقیم مورد بررسی قرار گرفت و آیتم های استخراج شده از این پرونده ها در چک لیست ثبت گردید. برای تعیین ارتباط بین متغیرها از آزمون کای دو استفاده گردید و مقدار p-value کمتر از 0.05 در نظر گرفته شد. داده های به دست آمده توسط نرم افزار spss.16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که توزیع فراوانی بیماران از لحاظ شهری یا روستایی بودن اختلاف آماری معنادارای با یکدیگر نداشت (p>0/05). همچنین یافته ها نشان داد که بیشترین میزان بستری در بیماران شهری با میزان 16.1 درصد (3305 نفر) مربوط به بخش جراحی و در بیماران روستایی با میزان 14.2 درصد (1384 نفر) مربوط به بخش ارتوپدی بود. کمترین اختلاف آماری بین میزان بستری شهری و روستایی در  بخش ها مربوط به بخش کلیه بود که از کل بیماران بستری شده در این بخش میزان 72.9 درصد (1162 نفر) را بیماران شهری و 27.1 درصد(432 نفر) را بیماران روستایی تشکیل داده اند که تقریباً منطبق بر نسبت جمعیت دو گروه در جامعه بود. بیشترین اختلاف بین میزان بستری بیماران شهری و روستایی در بخش ها مربوط به بخش icu بود که از کل بیماران بستری شده در این بخش 44.9 درصد (297 نفر) را بیماران شهری و 55.1 درصد (365 نفر) را بیماران روستایی تشکیل داده اند که در مقایسه با نسبت جمعیتی دو گروه   معنی دار بود. نتیجه گیری: مقایسه نسبی نوع بیماری ها در جمعیت شهری و روستایی به غیر از بیماری های مربوط به تروما و سوانح که در جمعیت روستایی بیشتر بود، تا حدود زیادی منطبق بر نسبت جمعیت دو گروه بوده و تفاوت چشمگیری در این زمینه مشهود نمی باشد. براساس یافته های پژوهش حاضر می توان به این نتیجه رسید که محل سکونت تاثیری بر میزان بستری در مراکز آموزشی درمانی دولتی ندارد.