بررسی آگاهی و نگرش مدیران مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در زمینه برنامه ریزی استراتژیک

زمینه: پژوهش حاضر با هدف بررسی آگاهی و نگرش مدیران مراکز آموزشی درمانی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در زمینه برنامه ریزی استراتژیک در سال 1390 انجام گرفت. پیچیدگی محیط های متغیر و دگرگونی نیازهای جوامع، در ابتدا مستلزم تفکری استراتژیک و سپس    برنامه ریزی و اقدامی استراتژیک است. پژوهش حاضر این مهم را در یکی از گلوگاه های کلیدی نظام سلامت، یعنی بیمارستانهای آموزشی و درمانی مورد کنکاش قرار داده است. روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی توصیفی تحلیلی است. جامعه پژوهش شامل ٥٧ نفر بود که به روش سرشماری انتخاب شدند و از این تعداد ٣٩ نفر حاضر به همکاری شدند. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه جمع آوری و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss و آزمون های آماری آنالیز واریانس، همبستگی پیرسون، آزمون t مستقل و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته ها: میزان آگاهی مدیران از نحوه تدوین برنامه استراتژیک در حد خوبی بوده و نگرش آنها نسبت به تدوین و کاربرد برنامه استراتژیک مثبت می باشد. بین آگاهی و نگرش مدیران و همچنین بین آگاهی و سوابق آموزش ضمن خدمت مدیران در زمینه مدیریت و برنامه ریزی استراتژیک رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد. مدیران تحصیل کرده در رشته های مدیریتی در مقایسه با مدیران تحصیل کرده در سایر رشته ها نیز مدیران دارای مدرک تحصیلی فوق لیسانس در مقایسه با مدیران دارای مدرک تحصیلی لیسانس اغلب آگاهی بیشتری از نحوه تدوین و کاربرد برنامه استراتژیک دارند. نتیجه گیری: میزان آگاهی مدیران از نحوه تدوین و کاربرد برنامه استراتژیک درحد متوسط بوده که با توجه به نگرش مثبت مدیران نسبت به تدوین و کاربرد برنامه استراتژیک و درک اهمیت این نوع برنامه توسط آنان، زمینه لازم برای ارتقاء آگاهی مدیران در این زمینه فراهم می باشد. آموزش ضمن خدمت در زمینه مدیریت و برنامه ریزی استراتژیک، نقش بسزایی در افزایش آگاهی مدیران در این زمینه داشته است. با توجه به اینکه مدیران تحصیل کرده در رشته های مدیریتی، اغلب آگاهی بیشتری در زمینه تدوین و کاربرد برنامه استراتژیک داشتند، این امر بیانگراهمیت به کارگیری افراد متخصص در منصب های مدیریتی و تدوین برنامه استراتژیک می باشد.