نقش سونوگرافی داپلر در ارزیابی جواب درمانی سرطان پیشرفته پستان

زمینه و اهداف: سرطان پستان یکی از شایع ترین سرطان ها در ایران بوده که در درمان نوع پیشرفته آن از شیمی درمانی نئوادجوانت برای کاهش بار تومورال استفاده می گردد. هدف از این بررسی مطالعه مقادیر سونوگرافیک بیماران مبتلا به نوع پیشرفته بیماری با استفاده از دو روش درمانی شایع شامل داروهایtac (taxotere, adriamycin,cyclophosphamide) و ac (adriamycin, cyclophosphamide) می باشد. مواد و روش ها: معاینات بالینی و داپلر سونوگرافی قبل و بعد از درمان انجام و اندازه تومور اولیه و واسکولاریزاسیون تومور و مقادیر سونوگرافیکresistivity index (ri), pulsatility index (pi), peak systolic velocity (psv) و وضعیت غدد لنفی زیربغل قبل و بعد از درمان و تاثیر دو روش درمانی متفاوت نیز در جواب به درمان مورد بررسی قرار گرفت. از نرم افزار آماری spss statistics 17.0 برای بررسی معنی دار بودن ارتباط بین متغیرهای مورد نظر، با درجه اطمینان 95% و دقت 0.05p= استفاده گردید. یافته ها: میانگین سنی بیماران 48.90 سال با انحراف معیار 10.58 سال بود. از این تعداد 8 بیمار در مرحله بعد از یائسگی و 9 بیمار قبل یائسگی بودند، و 3 بیمار وضعیت نامشخص داشتند. با توجه به نتایج حاصله تنها بین میزان psv توده اصلی پستانی، قبل و بعد از شیمی درمانی تفاوت وجود داشت (p=0.04). تغییرات در سایر شاخص های توده پستانی و هم چنین در شاخص های توده های زیر بغل از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: سونوگرافی داپلر رنگی به نظر می رسد جایگزین امیدوار کننده ای به عنوان یک روش کاربردی مستقل و تکمیلی در ارزیابی پاسخ درمانی تومورهای پستانی به درمان پزشکی اولیه در سرطان پستان پیشرفته موضعی باشد.