بررسی میزان همبستگی ناگویی خلقی در افراد دارای گرایش های مرزی، با تکانشوری، آسیب به خود و رگه های شخصیت مرزی

زمینه و اهداف: هدف پژوهش حاضر بررسی میزان همبستگی ناگویی خلقی در افراد دارای گرایش های مرزی، با تکانشوری، آسیب به خود و رگه های شخصیت مرزی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه‌ی مقطعی از نوع توصیفی-همبستگی ،350 نفر از دانشجویان دانشگاه تبریز به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب و از بین آن‌ها 115 نفر که نمره مرزی آن‌ها بالاتر از خط برش بود به‌عنوان افراد دارای گرایش مرزی  وارد پژوهش شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه‌های ناگویی خلقی تورنتو20، شخصیت مرزی (stb) و آسیب به خود (shi) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی گشتاوری پیرسون و روش رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته ها: یافته‌ها نشان داد که بین ناگویی خلقی بارگه‌ی شخصیتی مرزی (r=0.36, p<0.01),)، تکانش گری (r=0.87, p<0.01)، آسیب به خود (r=0.67,p<0/01) رابطه‌ی مثبت و معنی‌داری وجود دارد. نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که متغیر ناگویی خلقی و زیر مقیاس دشواری در تشخیص احساسات قادر به ‌پیش بینی رگه‌های شخصیت مرزی، ناگویی خلقی و مولفه دشواری در تشخیص احساسات قادر به‌پیش بینی تکانشوری و ناگویی خلقی و مولفه‌های دشواری در تشخیص احساسات و دشواری در توصیف احساسات قادر به‌پیش بینی آسیب به خود بودند. نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که ناگویی خلقی و مولفه‌ی دشواری در تشخیص احساسات تعیین گرهای اصلی رگه‌های شخصیت مرزی و تکانشوری بودند، همچنین  ناگویی خلقی و مولفه‌های دشواری در تشخیص احساسات و دشواری در توصیف احساسات تعیین گرهای اصلی آسیب به خود بودند.